Attilâ Ilhan - An Gelir (Bir Cumartesi Şiiri)
an gelir
paldır küldür yıkılır bulutlar
gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet
o eski heyecan ölür
an gelir biter muhabbet
çalgılar susar heves kalmaz
şatârâbân ölür
VEDA DIVÂNI / II
Hadi anlat divâna girmeyen vezinleri
Unutulmuş sözleri ve kayıp hüzünleri
Tam da orada soruyorsun: hüzün nedir
Ne bileyim ben! (soru mu şimdi bu)
Hâreli sularda yüzünü bul demiştim
Buldun mu? Tütüp duruyor kelimeler
Sesin haysiyetini korumuyor kâfiye
Kâlp atışlarına uymuyorsa bir aşk
Hayret! Dünyayı anlamıyorum, sarmal
Bir kaos nesnelerin hayata söylediği
Ki içrek zamiriydi kadim hâfızanın
Ölümü diyalektik kılan anâsır-ı erbâ
Öyle mi diyorsun kalem ve mürekkep
Gölgelenip hecelerin erimine akarken
Tuhaf uçuşlu bir kuş konuyor ateşe
Simurg'un soyundan sanıyor kendini
Hep masal sanıyordum, divân imiş
Vedâin vaktini fısıldamakta olan
Sayfa 27
Hani o masal dünyası yalılar,
Hani o kayıklar ki kızca beyaz,
Hani o kadınlar ki sevdalılar,
Renk renk şemsiyeler altında bin yaz?
Sayfa 280
Mehmet Akif Ersoy
Kıssadan Hisse
Geçmişten adam hisse kaparmış... Ne masal şey!
Beş bin senelik kıssa yarım hisse mi verdi?
"Tarih"i "tekerrür" diye tarif ediyorlar;
Hiç ibret alınsaydı, tekerrür mü ederdi?
Bana hala bir masal borcu var. Ödesin! Ömrüm boyunca onu mu seveceğim?
Şiiri sevince şairi sevmek farz mıdır? Çünkü bence şairi sevmek haram olabilir. Çayı sevsem, şiiri sevsem, şairi sevmesem. Günaha girmek istemiyorum. İnanın! Bu şairler şiirleri gibi değiller. Mısraları kadar derin, mısraları kadar büyük, mısralar kadar yürekli. Gerci benim sevdiğim tüm şairler ölü. Birden aklıma düştü. Cahit Abi yaşasa, tanisam sever miydim mesela? Bilirsiniz ya işte. İnsanlar hep tanıştığınıza pişman ederler. Cahit Abi pişman etmezdi herhalde.
Tanıdığım bir şair vardı. Geçenlerde o da öldü. Sözleri çok zarifti.
Hala özlerim.
