Sarı saçlı mavi gözlü çocuklar ölüyordu dünyanın bir yerinde
İpek saçlarının saman sarısı olmasına gerek yok,
Mavi gözlüydü onlar, deniz mavisi
Gerçi, kimisi buğday tenliydi
Sahi, önemi var mıydı samanın buğdayın?
Bebekti, küçücük elleri avucuna sığanından hani,
Hani daha güzelini duymadığın o tertemiz bebek kokusuna haiz olanından,
Gerçi, her bebek, öyle değil miydi?
Çocukken biz dondurma yer taso oynardık,
Hiç bomba düşmedi yanımıza bizim,
Biz hiç Gazze olmadık
Süt içerken ana kollarında uyuklayan çocuklardandık biz,
Soğuk yatakta ipi çekilmiş sağlık cihazlarının plastik kablolarını öpmedi çürüyen bebek cesetlerimiz...
#getoutofrafah
Alıp götüreceğim seni birgün buralardan, kendi yerim yurdumda bağrıma basacağım. Doğuştan Fedonist yerlerde denize girmek için yazı beklemeye gerek kalmaz.
Sevdiğim mavi her yerde .
Dünyanın çalar saati sensin ama zamanın uçup gider
Uçuk bir dert, suçun biter, çocuk sözüm "diren!"
Görmek istemezler mavi gözlerinden
Sen de bilirsin mutluluk bir şiir; okunur, biter!
Ne diyor biliyor musun Cahit sıtkı:
Memleket isterim gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun.
Kuşların, çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim yaşamak sevmek gibi gönülden olsun. Olursa bir şikayet ölmekten olsun....
Saçları saman sarısı kirpikleri mavi
Zifiri karanlıkta gidiyor tren
Zifiri karanlığı severmişim meğer
Kıvılcımlar uçuşuyor lokomotiften
Kıvılcımları severmişim meğer
Meğer ne çok şeyi severmişim de altmışında farkına vardım bunun
Prag-Berlin treninde yanında pencerenin yeryüzünü dönülmez bir
Yolculuğa çıkmışım gibi seyrederek.
Ömrünün bu en güzel gecesini, ömrünün bu en korkunç gününün takip etmesi mi mukadderdi? Neydi bu içinden çıkılmaz meseleler? Neydi bu mavi göğe veya sevgili bir yüze bakmayı zevk olmaktan çıkaran hisler ve üzüntüler?
Balkonun demirine dayanıp durdum kaç gece
Büyükayı yıldızı orada gökyüzünde
Sen içerde uykudaydın.
O balkon yok artık.
Demirin soğukluğu içimde
Bütün yıldızlar gökyüzünde gene
Herkes uykuda...
Ama sen yoksun içeride.
Gökyüzü..
hep böyle mavi miydi?
güneş peki,
hep aydınlatırmıydı beldemi?
yol geçen hanımıydı parklar..
birbirinden habersiz meçhul hayatlar..
Sahi farkındamıydılar zulmün,
bir şeylerin yolunda gitmeyişinin?
rahatsız olmazlarmıydı bebek çığlıklarından!?
✍🏻
Boş zamanlarımda kitap okuyorum. Daha çok geceleri. Hayır, kitaplar beni etkilemiyor. Gerçi şimdi iyi şeyler yazmıyorlar. Hep aşk, aşk, herkesin de aşkı gereksinimi yok ya.