Medya çağı bir gösteri çağı 'dır. Gösteri çağı'ysa , ideolojinin yerine kozmetiğin geçtiği, hakikatın imaja yenik düştüğü , her şeyin eğlenceli bir biçimde sunularak içeriksizleştiği , müthiş bir enformasyon bombardımanının insanları parçalara ayırarak tepkisizleştirdiği , hafızanın kaybolduğu , algılama ve muhakeme yeteneğinin azaldığı bir dönemdir.
Guy Debord'a atfen (1996) söylemek gerekirse, modern yaşam şekli, gösteri yanlısı bir yaşam biçimini öne sürmekte ve bu durum giderek çoğalan şekilde imajların dolaşıma sokulduğu bir gösteri toplumu ortaya çıkarmaktadır. Nesnelere ve imajlara yüklenen simgesel anlamlarla gösteri, bu büyüye kapılmış kitleler için sahte bir kutsal ya da seküler bir dinî ayin olarak ortaya çıkmaktadır. Büyülenmiş yaşamlarının en mahrem kısımlarını dahi sosyal medya üzerinden görünür kılmaya çalışan kitleler, bu yolla mevcut ya da potansiyel takipçilerini büyülemeye çalışmakta ve bu döngü böylece devam etmektedir. Sosyal medyanın büyüsüne kapılan bireyler, kendi büyülerine kapılacak ve sanal cemaatlerine dâhil olacak bireylere ulaşmak için hayatlarının en mahrem alanlarını paylaşmak konusunda, bilinen geleneksel sınırları ortadan kaldırmaktadırlar. T. Veblen (2005), toplumsal tabakanın farklı katmanlarındaki insanların, toplum nezdinde daha çok itibar elde etmek için bir statü göstergesi olarak gösterişçi tüketimde bulunma eğilimi taşıdıklarını söyler. Sosyal sınıflar arasındaki sınır çizgilerinin giderek belirsizleştiği modern toplumlarda, iyi bir isim kazanmanın ve bunu sürdürmenin, gösterişçi tüketime bağlı olduğuna dair algı yaygınlaşır. Bu noktada üst tabakadakiler, toplumsal itibar göstergesi olarak lüks tüketimde bulunurken, orta ve alt tabakadakiler, üst katmandakilerin modaya dönüşen hayat tarzını, kendi görgü idealleri olarak kabul ederler ve toplumsal açıdan daha fazla prestij elde etmek arzusuyla buna göre yaşamaya çalışırlar.
Sayfa 126 - İnsan Yayınları 2. Baskı - 2019
Paylaşmak dendiğinde gösteri toplumu insanının anladığı sofra fotoğraflarının paylaşımı. Şimdi sosyal medya marifetiyle dost ve aile arasında kalması gereken envai çeşit yiyeceklerin olduğu yemek masalarını, ziyafet sofralarını, gidilen restoranların fotoğraflarını ahaliye duyurma yarışındayız.
Suçlanan altı kişi dahil, mahkemede bulunan herkes bu mahkemenin bir gösteri olduğunu biliyordu. Hatta tanıklardan biri, konuşma sırası kendine geldiğinde bunu açıkça şu şekilde ifade etmişti: "Bütün yabancı medya kanalları kazanın personel hatası sonucu olarak meydana geldiğini yayınlayacak ve bütün Sovyet [toplumu] da bu şekilde öğrenecek diye düşünüyorum. Tabii ki personel felaketten dolayı suçlu; ancak mahkemenin tanımladığı ölçüde değil. Nükleer tehlikeli reaktörlerde çalışıyorduk. Reaktörlerin bu derece patlayıcı olduğu konusunda hiçbir fikrimiz yoktu." Dyatlov da. "[Mahkemede yaşananlar] bu gibi durumlarda her zaman yaşananlardan farklı değildi," ifadesinde bulunacaktı sonradan..
Sayfa 186 - İndigo KitapKitabı okudu
