“Peki!” der gider,”Peki!” der susar, “Peki!” der seversin ya da bazen vazgeçersin…
Kitabın yorumuna geçmeden kitap ile tanışma anımı anlatmak istiyorum.
Alıntı defteri tutmayı seven bir insanım. Bir gün bir arkadaş ile yollarımız farklı bir yerlerde kesişti. Tanıştık, konuşmalar gün geçtikçe ilerledi. Tesadüfen yazdığım defteri gördü. Ardından kitap konuları, kitap tarzlarımız vs açıldı. Meğerse o da benim gibi okuduğu kitaplardan alıntılar alıp yazmayı seven biriymiş. Karşılıklı defterlerimizi verip okumaya başladık. Defter de çoğunlukla yukarıda bahsi geçen Cihad Bey'in sözleri mevcuttu. Kitabı merak ettim şansıma kitap çantasında mevcutmuş. İncelemeye başladım baya hoşuma gitti 1 haftaya kalmaz bende kitabı aldım. Normalde böyle aşk şiirleri okumayı severim lakin kitaplarını pek okumak tercihim değildir. Lakin bu kitap biraz hatta biraz demeyeyim fazlasıyla fikrimi değiştirdi. Cihad Bey’in kitap da yaptığı ithaflar sevdiği kadına söylediği sözler o kadar ince ve naif ki…
Normalde kitaplara yazı yazılması tercihim değildir ama kitap da öyle yerler var ki kendimi tutamadım bazen içimden geçen lakin kaleme dökemediğim şeyler orada yerini bulmuştu. Cihad Bey’in pişmanlığı, saf sevgisi… Kitap boyu neden ayrıldıklarını tabii ki öğrenemedim sadece özür mahiyetli ince düşünülmüş gayet güzel yazılmış bir kitap ve daha fazlası…
Bu kadardı, kitap ile kalın sevgili dostlarım :)
