"Sana bir şey sorabilir miyim? Sana sarılabilir miyim?"
Bu dünyanın en doğal talebiymiş gibi ve onu yıllardır tanıyormuşum gibi ona baktım. Sonra sımsıkı sarıldım.
Bakın insanın gece gündüz aklından çıkmayan birtakım saplantıları vardır. Sözgelimi aya takmıştır kafasını. İşte benim de kendime göre böyle bir ay var kafamda.
Mavi bir göl gibi, çayırlara uzanıp gökyüzüne bakarken ara sıra süzülen bulutları da yansıtan gözler. Kuşların gölgesine değin tüm detayları net bir şekilde yansıtan. Böyle güzel gözlü insanlarla tanışırım umarım.
İnsan bu. İyi olması da kötü olması da kendi özüne ve içinde bulunduğu şartlara bağlı. Şartlar kötüleştikçe kötülük de artıyor. İnsanoğlu dayanışmayı içselleştiremiyor bir türlü.