Kırılan bir kalbin eskisi gibi atmadığını babamdan falan değil kendimden öğrendim.Ne zaman çarpıntım başlasa mutluyum derdim hep kendime.Eskiler hatırlanınca acılar yeni oluyor galiba.Neyse…pek beceremeyenlerdenim yaşamayı.Ama öyle pes edenlerden değil.Bir şeyler olsun diye çok şey yaptım,hiç bir şey olmadı.Aslında çok şey oldum.Bekletilen oldum,aldatılan oldum,kandırılan,kaybeden,yalnız oldum, yanlış insanlara tükendim, hep bir şeyler olsun dedim sonra hayat “Sen kimsin ki ?” Dedi.Mutsuzluğun o kekremsi tadını sanki ağır bir ilaç içmişim de sabahında midemdeki zehiri ağzımdan soluyormuşum gibi hissettirdi.Neye elimi atsam kuruyor sanki doğduğumdan beri.Mutsuzluktan geberiyorum değil de umutsuzluk bitiriyordu beni.Çocukluktan tek farkım birinde aşağı yukarı salıncakta sallanırken diğerinde birileri ruhumu sallıyordu sanki, aşağı yukarı.Oturduğum yerden kalkmak inanın eziyet geliyor bana kimileri buna üşengeçlik diyor…Bıraksalar yıllarca uyurum diye düşünüyorum geceleri. Sabahları uyandığımda beklentilerin sadece insanı yıprattığına bilmem kaçıncı kez daha şahit oluyorum.Pencereden baktığımda günler mevsimler değişiyor her seferinde ve gözlerimin önünde bitişimi seyrediyorum.
Neden
Neden ellerini saatlerce tutmak geçiyor ki içimden
Neden saatlerce gözlerine bakmak
Saatlerce seninle sessizce oturmak
Neden içimden yanında bulunmak geçiyor
Ömrümü seninle tüketmek
Seninle yaşlanmak
Seninle ağlamak
Seninle gülmek
Neden içimden geçiyor bunlar
Neden seyahatler geçiyor içimden
Neden kıyametler kopuyor içimden
Neden korkuyorum sensizlikten
Neden hep sen hep sen
Neden şiirlerim sana
Bakışlarım sana
Sözlerim sana
Kalbim sana
Ruhum sana
Neden her cihetim senden yana
Neden kavgam senden yana barışım senden yana
Baharlar yazlar kışlar güzler mevsimler senden yana
Yangınlar senden yana
Soğuklar senden yana
Ferahlar senden yana
Neden Nedenler senden yana
Hasan ALTINIŞIK
Sen gidince bir boşluk kaldı içimde özlem dedim geri gelmeyeceğini bildiğim halde beklemişliğim bile vardı birlikte geçirdiğimiz zamanı hatırlayıp ağladım çaresizlik dedim seninle güldüğüm gibi bir başkasıyla gülebilirim sandım kendimi kandırdım bir süre hep bir şeyler dedim kendi kendime bir gece duvarı izlerken duvarlardan yaş geldi içimdeki acının sebebidir dedim balkondan kendimi atmayı denedim bunu bir süre denedim sonra anladım ki mesele mevsimler hatıra gün ay yıl anlatabilirdim mesele bir insan dedim üç kere yutkundum yazdım yazmasam ağlayacaktım.
Onur Sevindik
Nedense bir köşede hayali bir çevrimin varlığını daha derin hissediyorum, yani bak mevsimler aylar, sen, bir de ben şarabımla (midemi kavuran.) Özlüyorum.
Aylaklık baskısını arttırdıkça (ben işte o ikinci tür aylaktanım deyu yüreğime su serpiyorum; hani o hep yüreğinde ve zihninde bir şeyler yapma potansiyelini barındırıp da, dileğini su yüzüne çıkaramayanlardan)
özlem kısılıyor hele iletilmesi -bunu böyle yazmayı istemiyorum- çünkü boş bir kağıtta bir ya da hiç sözcük de onu imleyebilir.
Yine de "ferdiyet" bilinci galebe çalar ve az da olsa kendimden günlerden, gecelerden, iklim ve coğrafyalardan yani bir tür hayat bilgisinden dem vururum.
.. Ne işle iştigal ettiğim sorulacak olursa örtük anlamının halt etmek olduğu açıkça anlaşılabileceği gibi -halt etmiştim, etmekteyim, edeceğim...
.
Kırılan bir kalbin eskisi kadar atmadığını babamdan filan değil kendimden öğrendim. Ne zaman çarpıntım başlasa mutluyum derdim hep kendi kendime.Eskiler hatırlanınca acılar yeni oluyor galiba. Neyse....Pek beceremeyenlerdenim yaşamayı. Ama öyle pes edenlerden değil. Bir şeyler olsun diye çok şey yaptım, hiçbir şey olmadı. Aslında çok şey oldum.
MÜPHEM
Şimdi daha mı seviyorsun kendini
Daha mı güzel gülüyor gözlerin
Aynaların soğuk bakışlarında
Titreyen ellerimde kalemim
Satırlar daha az yazıyor seni
Gittin öyle mi
Gittin ama ben de değişmedi mevsimler
Hala çiçeklerin içinde uyuyorum
Buz gibi soğuk yeller esiyor üzerimden
Hiç solmuyorum
Yabancısısın bu şehirlerin
Gitmeleri çok sevdiğinden
Sen sen sen hep sen
Mısraların içinde müphem
Kırgın bakışları altında
Kapısında dergâhın
Âh eden sensin
Ölen yine ben
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
İclal Aydın'dan seni seviyordum şiiri çok efsoo bayıldım dinleyebilirsiniz 😇
sana uzak kentlerden birinde
zamanın bir yerinde
seni ve senli günleri anımsattı akşam güneşi
onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
insan hergün anımsar mı aynı gözleri..
seni seviyordum ve senin haberin yoktu..
saçlarını izliyordum uzaktan
kulağının
Günce
Bugün parfüm kokmuyorsun niye
Çiçeklerle gezmedin mi?
Mevsimler gibisin değişmeye daha vaktin var
Ben yine yolumdayım
Sadece sen ve ben
Bir de şükrü var.
Şükrü'nün bira tercihleri sıradan
Sağa sola da işer hep umursamaz
Yüzyıllardır yorgunum Feride,
Geçmiyor sancım.
Rutubet sarmış evdeyim,
Karanlık her yanı.
İçimdeki karanlığın aydınlık yanını arıyorum,
Bulamıyorum.
Karanlığa gömülmüş hislerim,
Hissettiklerim hep yabancı.
Yellerinde şafak doğmuş taylar gibi koşuyorum, Feride.
Devrilen binalara nispet, düşüyor bacaklarım.
Şafak söküyor