Her an, ardındakini getirmek için çıkar. Her âna, bütün varlığımla sarılırım: Yerine başkasının konulamayacağını, biricik olduğunu bilirim fakat onu yitip gitmekten alıkoymak için bir şey de yapamam.
Bazen hâlâ aynı kasırganın içinde dönüp durduğumu sanıyorum, o girdabın yeniden geleceğini, beni de içine sürükleyeceğini, duygu ve düşüncelerimi bir yana atıp içinde döneceğimi, döneceğimi, döneceğimi...