Merhaba; mor salkımlı sokak, yosun kokulu umutlarım. Su’da sektirdiğim hayat, kök saldığım yarınlarım. Vedalarım, ah’larım, koynumda beslediğim çıngıraklı yılanlarım...
Kabarık, mor tüylü banyo halısına çöktü ve sesi kısılana kadar, içindeki zehri ancak ağlayarak çıkarabilirmiş gibi ağladı.
Kararsız bir ilkbahardı. Sürekli değişen hava, uçuşan mavi, mor bulutlar salıyordu ülkenin üstüne.
Kışı ve Üsküdar’ı, atkısıyla geçirecek bir kadın
Yazmışım, nedense, deftere.
Sayfa 84Kitabı okudu
Geceleri, aydan, evlere girilemiyordur.
Sayfa 83Kitabı okudu
"İnsanın en güzel duyguları kendisi için bile bütünüyle aydınlıkta değildir," demişti Armağan. "Eğer öyle olsaydı çok tatsız olurdu, çünkü fazla ışık rahatsız edicidir. Bütün kusurları göz önüne serer ve ne hayal etmeye ne de keşfetmeye imkan tanır. İkili ilişkilerde biraz gölgede durmak, alacakaranlıkta kalmak, gizemi, ölçüyü korumak açısından daha elverişlidir."
Yüreğinde öfkeden daha karmaşık, anlaşılmaz ve güçlü duygular da vardı. Yıllar boyu yadsınarak ya da göz yumularak biriktirilmiş ağır bir tortu. Bu öldürücü kanı içindekileri ayrıştırmak için sabırlı, yürekli olmak ve çok geriler dönmek gerekiyordu. Bu ise hem yorucu hem de sonuçta yüz yüze geleceği gerçeği değiştirmeye katkısı olmayacak bir çabaydı. Yeni durumlar için çözüm üretmek zorundaydı şimdi. Yaşanan, yaşanıp geçmiş, geride kalmıştı. O geçiş kendi iradesiyle oluşturduğu bir süreç de değildi zaten. Bütün dönemeçlerine uyum sağlamaya çalıştığı dar, uçurumlarla dolu bir yoldu.
Özgürlüğü savunuyorsunuz ama onun ne olduğunu bilmiyorsunuz. Çoğunuz, önünüze sürülen cicili bicili her düşünceyi, anlayışı, eylem biçimini, gerekliliğini, doğruluğunu, neye yarayacağını sorgulamadan hızla tüketmekten başka seçeneğiniz yokmuş gibi davranıyor- sunuz. Kendi doğrularınız ve keşifleriniz sandığınız birçok şeyin daha önce denenmiş, aptalca yinelemeler olduğunu göremiyor, görseniz de aldanmayı yeğliyorsunuz. Peki bu kuşak, bu savrulma ve çözülme ortamından nasıl çıkacak?
Yüreğinde öfkeden daha karmaşık, anlaşılmaz ve güçlü duygular da vardı. Yıllar boyu yadsınarak ya da göz yumularak biriktirilmiş ağır bir tortu. Bu öldürücü kanı içindekileri ayrıştırmak için sabırlı, yürekli olmak ve çok geriler dönmek gerekiyordu. Bu ise hem yorucu hem de sonuçta yüz yüze geleceği gerçeği değiştirmeye katkısı olmayacak bir çabaydı. Yeni durumlar için çözüm üretmek zorundaydı şimdi. Yaşanan, yaşanıp geçmiş, geride kalmıştı. O geçiş kendi iradesiyle oluşturduğu bir süreç de değildi zaten. Bütün dönemeçlerine uyum sağlamaya çalıştığı dar, uçurumlarla dolu bir yoldu.
Sessizlik insanın ayak basılmamış bölgesidir..
Benim şımaracak, sığınacak kimsem olmadı. Kitaplarım vardı bir tek, beni avutan..
Hayatta en zor şey, insanın haketmediği acılara düştüğünde bile, hayatı sevmesidir.
İnsan bir yere ait olmalı dik durmak için.