"Mostar bir ışık şehridir. Nice ressamlar, şairler, sanatçılar bu ışıktan ilham alarak yetişti. Mostar Köprüsü de bu ışığın kaynağıydı. Neretva'yı görmediğim, köprüden geçmediğim günü kayıp sayardım. Köprünün yıkılmasıyla şehrin ruhu gitti..."
Sayfa 31 - Tahir KosaviçKitabı okudu
Dünyayı Avrupalılar ve dünyanın geri kalanı şeklinde bölmenin doğru olmadığını düşünüyorum. Bu, geriye kalanlar için incitici bir şey. Dünyada birçok halk ve insanın bu tür ayrımlardan incindiğini biliyorum. Nihayetinde Karaciç ve Mladiç de Avrupalı, Mostar Köprüsü'nü vuran general de aynı şekilde. O da Avrupalı ama bunun bir faydası olmadı.Insanların medeniler ve barbarlar diye ayrılması gerektiğini ve yegane gerçek ayrımın bu şekilde olduğunu düşünüyorum. Bunun haricindeki herşey tahkir edici saçmalıktan ibaret.
Tarih, biraz da ideolojik zabıt.
Duygu Asena'lara rağmen tarihte, "kadının adı yok" Unutuyoruz, değiştiriyoruz.
Güne göre dünü değiştiriyoruz.
Sırpların, Hırvatların Köprü'yü bombalayarak Osmanlı-islam tarihini Avrupa'dan silme çabası, İtalyanları II. Dünya Savaşı'nda Mostar Köprüsü düşmanlığından emekli etti. Unutturuverdi dinamit yerleştirdikleri (neyse ki kaçarken patlatmadıkları) Köprü'yü delik deşik ettiklerini.
Şaşırmadığımız kadar şaşıracağız yakında.
Bilmiyoruz dünyanın üçte ikisini kaplayan denizlerin dibinde ne olduğunu.
Karanlıkta yaşayanların yakında geleceğimize ışık tutacağını.
Bir balık.
Danio rerio.
Uzaylı.
'75'te, Salyut 5 roketi yolcusu.
Organlarını yenileyebiliyor.
Yeni kalp.
Yeni beyin.
Ölümsüzlük?
Uzayın keşfinden denizin derinliklerine...
Yazdıklarım eski dünyamızın son Köprübaşı zabıtları.
Asırlar sonra, Mostar Köprüsü'ne şu an bulunduğum yerden bakacak olanlar, dünyamızı, evreni, bizi nasıl algılayacak?
Üstünden geçmeye hazır hissetmediğim Mostar Köprüsü'nde adımlarım ileri gidemedi, "Buraya gelmeyen yaşamamıştır" yazdım not defterime.
Durakaldım.
Aklımda Köprü'de akıp giden tarih, altında akıntının sesi.
Sudan bitercesine nehrin yamaçlarına yaslanmış ağaçlar.
Gecenin gölgeleri.
Köprü'nün üstünde:
Yüzyılların alışılmış ayak sesleri.
Gençlerin yan yanalık heyecanı.
Kedi.
Bisiklet tekerleklerinin sessiz dönüşü.
Mostar Köprüsü
Fakat asıl mühim olan sanat için çırpındığını ilan eden milletlerin susması ve bunu yıkan bir kavmin kendi memleketini bile düşünmekten aciz oluşudur.
Sayfa 159Kitabı okudu
Sırplar ve Hırvatlar, iç savaşta Boşnaklar'ı ırklarından dolayı değil, müslüman oldukları için katlettiler. Mostar Köprüsü hem Sırp hem de Hırvatlar tarafından vurularak yıkıldı. Çünkü Osmanlı'nın sembolüydü. Bu köprüyü Türkiye tamir etti ama açılışı ne hikmetse İngiliz Prens Charles yaptı.
Hadi Sırp ve Hırvat'ın Osmanlı düşmanlığını anlayabiliriz. Peki Türkçülük yapan Cumhuriyet'in tek parti döneminin kendi mirasını yok etmesine ne denir? İstanbul'u, bütün tarihî şehirleri tanınmayacak hale getiren bu marazî, hastalıklı anlayışın kökü nedir? Sonra da kalkıp bizim mirasımızı yok ediyor diye Sırplar'ı, Suudi Arabistan'ı kınamak nasıl olabilir?
Sayfa 245Kitabı okudu
