'Asil azmaz, bal kokmaz; kokarsa yağ kokar, onun da aslı ayrandır...' demiş atalarımız. Bizim de aslımız Abdallıktır... demiştir Muharrem Usta oğluna.
Sayfa 62Kitabı okudu
456/1063-1064
Bu sene Alparslan ile Kutalmış Rey yakınlarında savaştılar. Kutalmış askerinin hezimetinden sonra ölü olarak bulundu. Aralarındaki akrabalık ve merhametten dolayı Sultan onun üzerine ağladı. Onu Nizamülmülk teselli etti. Sultan bu senenin Muharrem ayında (Aralık-Ocak 1063-1064) Rey'e girdi. Kutalmış es-Selçuki, Tatarlar dönemindeki Konya, Aksaray ve Malatya hükümdarlarının atasıydı. ... Kutalmış nücum ilminde (astroloji) usta idi.
Sayfa 35Kitabı okudu
Ay dost deyince yeri göğü inleden
Muharrem ustaydı bunu dinleden dinleden
Gönül kırmazdı bilerekten binleden
İnsan velisini neyledin dünya vay dünya ey
(Ay dost)
Sazını çalarken kendinden geçen
Gönülden gönüle kapılar açan açan
Aşkın dolusunu nefessiz içen
Gönül delisini neyledin dünya vay dünya ey
(Ay dost)
Garip babamdı Muharrem Usta
Bilirim aşığıdı sevdiği dosta dosta
Sazımın emaneti diyen son nefeste
Sazın ulusunu neyledin dünya vay dünya ey
Neşet Ertaş
antoloji.com/m/ay-dost-deyin...
Söze, Şükrü Erbaş başladı önce; sadece bir bağlama ustası değil, aynı zamanda gerçek bir halk ozanı olan Neşet Ertaş'ın, içine doğduğu kültürel birikimi iki binli yıllara taşıdığını söyleyerek bu kültürün öteki temsilcilerinden, Muharrem Ertaş'tan, Toklumenli Aşık Sait'ten, Bulduk Usta'dan, Hacı Taşan'dan ve Çekiç Ali'den söz etti. Ardından da, Ne- şet Ertaş'ın söylediği bazı türkülerin adlarıyla bu türkülerde geçen bazı dizeleri hatırlatarak, onların yapısal özelliklerine dikkat çekti. "Ahmak aldatırmış dünyanın malı, çoğunu isteyen delidir deli" gibi, "Yarına kalan para murdar paradır" gibi, ya da "Bizim evimizi bir eşeğe yüklesen götürür ama keyfimizi tren katarları götüremez" gibi Abdal kültürüne ait bazı sözleri aktardıktan sonra da, Mahmut Temizyürek'e bıraktı sözü.
Sayfa 49Kitabı okudu
Şimdi bir çağ bütün rüzgarıyla içimizde ne varsa söküp almak istiyor, "Kiremitte buz musun"u, "Gesi bagları"nı unutalım istiyor. Biliyorlar ki biz ancak onları unuttuğumuz zaman birer makineye, plastik varlıklara döneriz, kokuşmuş değirmenlerine ses çıkartamadan su taşırız. Ben eminim ki biz türkülerle her zorluğu yeneriz, türküsü olan halk asla umutsuzluğa düşmez. Yoksa Erciyes'in dibinden Dadaloğlu çıkar mıydı? Yoksa Muharrem Usta Kırşehir'den "Aydoostt..." diye seslenir miydi? Çayımız güzel insanlara türkü olsun, türkülerimiz sevgi ve umut...
Sayfa 222 - Maarif MektepleriKitabı okudu
