Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Telefonumu kitapçıda şansa bir kitabın üzerine koymuştum, telefonun altında bu kitap vardı. Ismi beni büyülemişti zaten, bir de okuyunca iyice aşık oldum kitaba. Kitap kişisel gelişim kitabı olarak mı geçiyor bilmiyorum ama piyasadaki kişisel gelişim kitaplarından bin kat daha güzel ve daha eğitici bir kitap olmuş. Bölümlere ayrılmış olması ayrıca bölümlerde insanların sormuş oldukları soru üzerinden açıklama yapması çok hoşuma gitti. Kabir denen ünlü şairin şiirlerine bölüm başında yer veren ve ayrıca bölüme göre muhteşem şiirlerini seçen, bu şiirleri açıklayan Osho'ya sonsuz teşekkürler. Katıldığım yönleri oldu, katılmadığım yönler de tabiki fakat hayatıma yön veren bir kitap oldu. En basitinden kendimi daha iyi hissetmeme, olayları çok fazla büyüttüğümü fark etmeme sebep oldu. Anlatımı çok iyi, çeviriler iyi yapılmış hatta tam olarak anlamı verilmeyen çeviriler için bile ekstra açıklamalar yapılmış. Okurken hiç sıkılmadım ve herkesin en az bir kere okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Hayatınıza çok şey katacaktır..
Epey uzuuuuun bir inceleme yazacağım arkadaşlar. Şimdiden sonuna kadar sabrettiğiniz için teşekkür ederim. :)
Öncelikle bu bir tiyatro metni, kitap değil ve 8.kitap gibi sunulsa da bence en fazla bir "fan fiction" dediğimiz hoş bir hayran hikâyesi.Ya da “Pottermore” da yayınlanan ara hikayeler gibiydi.Bu yüzden bir kitaptan farklı ve
Harry Potter and the Cursed Child - Parts One and TwoJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Little, Brown Book Group · 20169,7bin okunma
130 syf.
8/10 puan verdi
Mükemmelden vasata doğru nasıl geçiş yapılır? İşte böyle
Orhan Veli'nin masal çevirileri ile uğraştığı zamanlarda, arkadaşı Şevket Rado, Nasrettin Hoca'nın fıkralarını manzum olarak yazmasını önermiş ve bu konu hakkında bir süre düşündükten sonra bu işe de el atmış kendisi. İyi ki yapmış. Çünkü kendisinin de dediği gibi bu fıkralar sadece ağızdan ağıza dolaşmış durmuş ve bu fıkraları okunabilir bir dille yazarak en iyilerini ortaya çıkarmış. Fıkraları yazarken La Fontaine'in fabllarında kullandığına benzer bir nazım şekli kullanmış. Fıkraları seçmek için birçok kitaba ve kaynağa başvurmuş.
Kitabın baskısı, illüstrasyonları muhteşem (Resimleyen: Dağıstan Çetinkaya). İllüstrasyonlara ve çizimlere tutuldum resmen. Küçük, büyük fark etmeksizin her yaştan insanın okuyabileceği bir kitap ve hazırlanması gerçekten çok güzel olmuş ta ki bir yere kadar...
Kitap benim için mükemmel ilerliyordu lakin son 9 hikâye sadece Hoca'nın karısı üzerinden gidiyordu ve sürekli kadınını boşamaktan, kendisinin yerine karısının ölmesini isteyen, karısının zaten akli dengesinin yerinde olmadığından ve ondan çok bunaldığından vs. konularından sıkıldım. 9 hikâyenin hepsi beni rahatsız etti. Gerek var mıydı bunlara bilmiyorum. Bahsettiğim bu 9 hikâyenin ilkinin altında Orhan Veli'nin ölümünden sonra yayımlanmış oldukları ve Doğan Kardeş basımında yer almayan fıkralar olduklarına dair bir açıklama mevcuttu. Bu yüzden tekrar soruyorum:
GEREK VAR MIYDI BUNLARA?
“Hazreti Peygamber’le arkadaşları bu yaşayış tarzı bakımından bütün İslam ümmeti için birebir birer örnektiler. Ve Müslümanlar bu örneğe bakarak O’na uymayı bir vazife sayarlardı.” diyor ve tasavvufun özünü böyle olduğunu da ifade ediyor. Hani bizde var ya, şimdilerde tasavvuf “çuların” tasavvufu satan, satışa çıkan, pazarlamaya çıkanların
Uzun zamandır buralardan mecburi uzaklıktaydım. Ama içinde bulunduğum aşırı yoğunluğa rağmen, elbette ki okumaktan uzak kalmadım ve bu sürede neler neler okudum...🤩
Buraya dönüşümü de bu okumalarımdan en özel, en keyifli ve en etkilendiğim kitap ile yapmak istedim: “Yapraklar Evi”
Fazla detaya inmemeye çalışsam da uzuuunca bir yorum olacağı
“Bak ve beni gör, cılız adam. Senin şömine önünde bir kitapla birkaç saat geçirdiğin gibi yüzyıllar geçiren Barlow’a bak. Bak ve elindeki sefil sopayla öldürmeye çalıştığın, gecelerin bu muhteşem yaratığını gör.
Bana bak, yazar bozuntusu! Ben insan hayatlarını yazdım ve mürekkep olarak kan kullandım. Bana bak ve ümidini kes!” Jerusalem’s Lot
