Genelde insanlara kitap tavsiye etmeyi pek beceremem, çünkü herkesin kendine özgü bir yapısı var. Ama söz konusu bu kitap olunca işler değişiyor. O kadar içten, o kadar samimi ve o kadar hüzün dolu ki..Okurken gözyaşlarınıza engel olamıyorsunuz. Başarılı bir doktor ve bilim adamı olup, aynı zamanda edebiyatla da ilgilenen ve geleceğe dair pek çok hayali varken beklenmedik bir anda kanser denen illete yakalanarak hayatı bir anda tepetaklak olan yazarımız, ilk gençlik dönemlerinden itibaren hayatın anlamını ve ölümü sorgularken bir anda bu gerçekle yüzleşmenin sebep olduğu o duyguları, çöküntüyü, kah umudu, umutsuzluğu, öfkeyi, kabullenişi öyle güzel işlemiş ki. Okurken yer yer mahcubiyet duyuyor insan ve kendini sorguluyor..Ne yapıyorum ben, bu hayatta amacım nedir? Halbuki ölüm hepimize tahmin edemeyeceğimiz kadar yakın.. Evet bunlar zaten bildiğimiz şeyler ama ayırdına sıklıkla varmadığımız ve göz ardı ettiğimiz gerçekler.
İşte bu kitap, çoğunlukla hatırlamak istemediğimiz ve kaçınılmaz olarak tadımızı kaçıran gerçeklere - bilhassa ölüm gerçeğine- karşı birinci ağızdan bir tecrübe, bir ders..Hacim olarak küçük olsa da içerik olarak çok derin. Lütfen okuyunuz ve okutunuz.
Teşekkürler Paul Kalanithi..
-Yaşamıyor olsan da kalplere hala dokunabildiğin için...
