"Öldükten sonra en son çürüyen organın kalp olduğunu öğrendiğimden beri sorguluyorum: Ey insanlar, siz kalbinizi ne çabuk çürüttünüz?" diyor 
Murat Gülen
Yazma dedim kendime, yazma Hülya! Öyle ya sevmezsin sen eleştiriyi(negatif olanları). Evet sevmem, mümkün oldukça kaçar, kaçamadıkça da hep sormak isterim "Eleştirmekten öte n'apıyorsun?" diye. Eylemsiz lafları duyması bile iyi gelmez bana anlayacağınız. Bu kitap içerisinde pek çok durumu eleştiriyor yazar ama bunu öyle güzel yapıyor ki, kelimeler kendilerine bu kadar güzel yerler bulabiliyorsa nefesimiz neden amaçsızca titreştiriyor ses tellerimizi, diye düşünmeden edemiyorum.
Okurken sıkça, sol tarafımıza daha yatkın olduğu için kalbimiz, sol tarafımda bir sızı hissettim. Yazar da bunu öngörmüş olacak ki bazı bölümlerin sonuna "Sol omzuna dokun." gibi hatırlatmalar eklemiş, sonuçta kalpten omuza ne kadar mesafe vardı ki? Biliyordu dokunduğu yerleri... Üzüntümün diğer nedeni de bu aslında; keşke tertemiz doğan kalbini kötülükle dolduran insanlar da okusa da onların da titrese kalpleri, belki yeniden can bulurdu kaybettikleri iyilikleri.
Cancağızım, diyor. 
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
"Biz, uçmayı, buranın bize ait olmadığını anlayınca öğrendik...
Bak! Sol omzunda bir kanat." :(
Cancağızım,
Hadi elini kitaba uzat, gidiyoruz.
Herkes onu kurtaracak bir gemiyi bekler durur ya,
Murat Gülen
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim yazarak bizlere "tüm tanımları silip gülümseyerek tarihi baştan yazalım. Olur mu?" diyor.
Yazarın diğer iki romanın tek kelimeyle mükemmeldi, bu kitap deneme olarak yazılmışsa da ben açıkçası şöyle demek istiyorum
192 syf.
10/10 puan verdi
(UMUDUM MAVİ) diye çıktığım bu hayat yolunda,bu kitapla "Önce Barış'ın Sevgi'ye duyduğu sonsuz aşka şahit oldum ,sonra Sevgi'nin Barış'a olan inancına derken sonra Galip'in galibiyetlerine sevinecekken aşk başta olmak üzere mağlubiyetlerine şahit oldum...İnsanoğlu doğumundan ölümüne hep birşeyleri erteleyen,birşeylere sahip olmak için başkalarına boyun eğen,kendi yaşam amacını unutan hatta mutlu olmak adına sürekli kendinden ve önceliklerinden ödün veren bir varlık bunu bu kitapla bir kez daha anladım...Kendi adıma konuşmam gerekirse (Umut dediğimiz o derin mavilikler içinde kaybolup diğer renkleri aramaya başladığımız zaman başlar) sayın Murat Gülen özgürlük insanın içinde,ruhunda, benliğinde,karakterinde olmadığı sürece bedeni gibi ruhuda prangalıdır...Hayatın bize çizdiği rol modeller arasında kaybolmayı tercih etmemeliyiz hiç bir zaman...UMUDUM maviydi, isyanım engin deniz,aşk okyanustu, vefa gökyüzü,özgürlük mavi saçlarımdı...Bu yüzdendir #parayıbulduğumanalayınımaviyeboyayacağım a inancım,bu yüzdendir Atama saygı duyuşum...ATATÜRK 'ün de dediği gibi (Türk milletine herşeyi öğrettim lakin uşaklık etmeyi öğretemedim...) Doğumdan ölüme hayat kanunları bize birilerine uşaklık etmeyi,patronlaştırmayı,modern çağın köleliğini ön görse de KİMSE DÜŞLERİMİZİN EFENDİSİ OLAMAZ...! Yaradan bile dünya da en çok MAVİYİ kullandıysa vardır bir bildiği bir gün herkes maviyi sevecek... Bu düş romanıda biter sevgiler... #kafamdakifillerinhepsimavi
208 syf.
6/10 puan verdi
