Kitap 1933 doğumlu Susan Sontag'ın 1947-1963 yılları arasında tuttuğu günlük ve defterlerin oğlu tarafından yapılmış bir derlemesi. Günlük ve defterler diye özellikle belirtilmesi önemli çünkü Tomris Uyar ya da Virginia Woolf'un yayınlanmasını isteyerek ya da yayınlanacağını bilerek titizlikle tuttukları günlükler gibi değil. Hatta çoğu kısım için
KafkaOkur Dergisi ile 2022 senesinde tanışmış, her sayısını eskiye dönük dahil okumaya çalışan ve dergiyi okumaktan zevk alan birisiyim. Elimdeki dergileri bitirince yeni sipariş verecektim fakat elimdeki kitapları bitirme düşüncesinden ve fırsat bulamadığımdan bir türlü verememiştim. Bu sırada tüm sayılara göz atmış, asıl almak istediğim sayılarında şuan
Çok güzel çok beğendim tavsiye ediyorum.....................................................................................................................................,.............,.,.,.,.,.,..,.,.,.,.........
MüsveddelerPaskalya Tavşanı · İkinci Adam Yayınları · 201514 okunma
Toplumda görüntüsü, yaşam şekli ya da çeşitli sebeplerden dolayı dışlanan insanların ruhsal yalnızlığı, o dışlanmışlık hissi kısa yazılarla anlatılmış. Akıcı ama fazla basit bir dil, biraz da küfürlü; hani samimiyet desem değil! Şizofrenik bir dil. Tüm yalnızlığı ve içsel boşluğuyla isyanlardaki bir ruhun kalemi diyebilirim.
Her sayfada bileklerini kesmiş, ortalık kan revan... Depresyona meyilli iseniz okumayın! Kitabın içinde tamamen kaybolursunuz... Depresyona meyilli değil, sağlıklı bir ruh iseniz; kaybolmazsınız ama günlük hayal kırıklıkları ile, yine içinde kendinizi bulacağınız bir kitap. Sonuçta hepimizin içinde bir dışlanmış var. Özellikle son bölümde Nia'ya yazdığı şiirleri çok beğendim.
"Birçok kadın tanıdım, hepsinde eksiklikler vardı.
Hiçbiri tam değildi. Aşk hepsinde yavan kalıyordu. Ben de bir kadın yarattım ruhumdan. Ona şiirler yazdım. Ben 'Nia' dedim, onlar 'Hayal'
Paskalya Tavşanı"
Bu da kitabın aklıma getirdiği şarkı; youtu.be/M-rZ3602Lm8?t=15s
Okursanız, keyifli okumalar...
MüsveddelerPaskalya Tavşanı · İkinci Adam Yayınları · 201514 okunma
Bozkırkurdu, Hermann Hesse’nin okuduğum üçüncü kitabı oldu. Kelimeleri doğru seçmek gerekirse, Bozkırkurdu “zor okunan” değil ama “zor özümsenen” bir kitap. Toplam 218 sayfa. Birden çok anlatıcının ağzından okura sunuluyor. İlki ana karakter Harry’nin ev sahibesinin yeğeni; Harry taşındıktan sonra evde bıraktığı müsveddeler üzerinden bir anlatım
Tanpınar'ın Huzur romanındaki Suat'ın meşhur mektubunu okuyoruz. Kitap ilk olarak Handan İnci'nin metin hakkındaki açıklamalarından, daha sonra metnin düzenlenmiş bir halinden ve en son olarak da yazarın aldığı notlarla birlikte orijinal metinden oluşuyor. Kitabın asıl odak noktası olan düzenlenmiş metnin olduğu kısım on altı sayfadan oluşuyor.
Yarım kalmış bir metin olması ve yazarın yaşadığı sırada yayınlanmamış olmasından dolayı kitaba başladığımda fazla bir beklentim yoktu. Okuma amacım Suat karakterine olan ilgimden ziyade yazarın yazma sürecine olan merakımdı. Yazarın metin üzerinde oldukça emek harcadığı, müsveddeler üzerinde cümle cümle çalışmasından belli oluyor. Asıl ilgimi çeken kısımsa Huzur, tefrika halinden kitaba geçirilirken genişletilen bir karakter olması sebebiyle ısınamadığım Suat'ın bu metinle biraz da olsun daha zengin bir karakter haline gelmesiydi. (Handan İnci'nin açıklamasındaki görüşüne göre Tanpınar bu metni, Huzur'u tefrikadan kitaba geçirirken kaleme almış ancak kitabın dengesini bozacağından çekindiği için böyle bir çözüm bulmuştur.) Biraz da diyorum çünkü kitapta sadece Suat'ın son bir haftasının kısmen anlatıldığı bir mektup var. Huzur'u okuduktan sonra hikayeyi Suat'ın bakış açısından da tamamlamak adına okunabilir.
Kitap Suat karakterine yeni bir boyut eklemiyor ancak doldurduğu boşluk nedeniyle Tanpınar külliyatını okumak isteyenlerin ilgisini çekecektir.
