Yirminci yüzyılın başlarına kadar insanların yaşamı -üç aşağı beş yukarı- belli kurallar içinde sürüyordu. Tanrı vardı, cinsellik evlilik dışında yok sayılıyordu, kadının ve er keğin rolleri önceden belirlenmişti. Mutluluğun reçetesi bel liydi. Her şeyin tek bir yanıtı vardı.. Oysa bugün hiçbir şeyin yanıtı yok. Tanrı öldü mü, yaşı yor mu? Toplum mu önce gelir, birey mi? Evlilik kurumu, dinsel kurumlar, devlet kurumlan yararlı mı zararlı mı? Meksikalı bir göçmenin ailesine dediği gibi, "Amerikalılar gerçekten iyi insanlar ama bir konuda çok hassaslar. Onlara asla birer 'ceset' olduklarını hissettirmeyeceksin." Sırf Amerikalılar mı ceset? Modern insan duygularını göstermemeyi güçlü olmak sanıyor. Yaşamın her alanında kukla gibi yönetiliyor. Ölü gibi yaşıyor. Ama yönettiğini ve yaşadığını sanıyor.
Ait'siz
Göz yaşı ne renk? Siyah mı? Kırmızı mı? Acı ne demek? İnsanın canını ne acıtır?
Hatırlıyorum kendimi.
Sadece ben varım. Esen rüzgarın mırıldandığı bir şarkıyım ben. Ruhum var ama bedenim yok. Anlatacak hikayelerim, söylenecek şarkılarım var. Hatırlamıyorum geçmişi, bugünü, geleceği de. Eve geldiler, şarkı söylüyordum. Mutluluğun ne olduğundan emin olmadan paylaştım insanların üzgün sevinçlerini. Üzüntüleri beni çevrelerdi. Onların kederi, dudaklarıma tebessüm, sesime engel oldu. Sonradan sessizleştim ama gülümsedim. Süslediler beni beyazla. Saçlarıma boncuklar taktılar, şarkılar söylediler ertafımda. Annem geldi. saçlarımı taradı usulca. Kahverengi saçlarımı. Tek kelime etse binbir parçaya ayrılacak değerli bir hatıra gibi tutuyordu parmaklarının arasında. Anne eli değdi saçlarıma, yumuşadılar, rahimdeki bebek gibi kıvrılıp, masumlaştı saçlarım omzumun iki yanına düşerken. Annemim gözyaşları şarkı söylüyordu, tararken onarı, sonra alnıma bir öpücük kondurdu, kırmızı örtüyle kapadı yüzümü. Ablam elime bir demet çiçek tutuşturdu özlemle, beyaz elbisemi düzeltti. Kadınlar şarkı söylemeye başladılar ağlayarak. Ağlamalarını istemezdim. Ben ağlamıyordum. Sonrası karanlık. Kapattılar tabutun üstünü. Batan güneş gibi ışıksızdım artık. Karanlıkta boncuklar sarıldılar bana, çiçeklerim ışık saçtı etrafa. Gözyaşının rengi yoktu, rüzgarın da bedeni. Benim de bedenim yoktu. Sadece şarkı mırıldanan ruhum vardı artık.
içsel konuşmalarım
...
- Bir insanın ideal evlenme yaşı kaçtır?
+ 70. Senin gözün görmez onun kulağı duymaz, mutluluğun resmi no dırdır vırvır...
.
Bütün Alıntılar
710 MİLYON TON PLASTİK ATIK
Plastiklerin doğaya verdiği zararı
engelleme yolunda adımlar atma-
da çok yavaş kaldığımız bir gerçek.
Bu konuda geçtiğimiz günlerde
Science dergisinde yayımlanan bir
makale konuyla ilgili çarpıcı so-
nuçlar ortaya koydu. Araştırmaya
göre, global çapta tüm ülkelerin
dahil olduğu acil bir önlem planı
