Ezber bozan bir kitap.
Genel anlamıyla bahsedilen şey; mutlu olma yoluna kendimizi öylesine feda etmişiz ki her şeyin zıddıyla kaim olduğunu unutmuşuz. Yani mutluluğu mutluluk yapan şeyin mutsuzluk olduğunu...
Bu manada güzel bir farkındalık kazandırdı. Uzun zamandır araştırıp benimsediğim stoacılıkla, ya da yin yang felsefesiyle aynı düzlemde bi görüş ve hepsini harmanladığınızda gayet tatmin edici.
Mutlu olalım ama mutsuz olabilmeyi de kabullenelim. Hayat toz pembe değil. İyi kötülüğü, güzel çirkinliği, mutluluk da mutsuzluğu beraberinde getirir ve hepsi bir aradayken bir anlam ifade eder bizlere. Kötülük diye bir kavram olmasaydı iyiliğin bir adı ya da bir anlamı olabilir miydi? Her şey insan için, hatalar, başarısızlıklar, çaresizlikler, mutsuzluklar... Yeter ki kabullenelim. Galiba kilit nokta da bu “Kabullenmek”.
Kitapta insanların mutluluğu ararken mutsuzlaştığından bahsediyor. Ve bu o kadar net bi görüş ki. Mutlu olmaya çok odaklanmış ve şartlamışız kendimizi, aksini kabullenmiyoruz. Herhangi bir başarısızlıkta mutsuzluktan gem vuruyoruz. Halbuki başarısızlığın mutsuzlukla bir alakası yok, mutlulukla da tam olarak alakası olmayabileceği gibi.
Kitabı çok sevdim. İletişim Yayınlarının Psykhe Dizisi çok başarılı olmuş. Kısacık tek solukta bitebilecek aynı zamanda da güzel bir perspektif kazandırabilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum. Çeviri çok başarılıydı, çizimler de öyle... Keyifli okumalar!
Emil Michel Cioran Çürümenin Kitabı da kendisi gibi, özel. Değerlendirmemi okuduğum sırada aldığım notların çıplak haliyle yapacağım, tam bir inceleme metni olur mu bilemiyorum. Okur adayına ilgi çekici ve doğal gelmesi hedefim. Yüzeysel bir incelemenin yazara haksızlık
