Eleştirel ve Alternatif Eğitim: Sınavlar, Çokkültürlülük ve Diğer Sorunlar
1. Giriş
Türkiye’nin eğitim sisteminde, sorunlar açısından yok yok. Böyle olunca, toplumun tepkisizliğine şaşmamak gerekiyor. ‘Okulsuz toplum’ tartışmaları açısından bakarsak (bkz. Baker, 2006; İllich, 2006), kapitalist okullar, toplumsal benzeştirme (asimilasyon) rolünü başarıyla gerçekleştirmektedirler. Okullar, geçmişte, toplumsal mücadelenin
TÜRKÇÜLÜĞE KARŞI YOBAZLIK
Fatih çağından sonra “Medrese”nin Türk fikir ve siyaset hayatına hakim olması ile başlayan taassubu, türlü iç kavgalara ve kan dökülmesine sebep olarak günümüze kadar gelmiştir. Din bilginleri arasında Ebussuud gibi müsamahalı ve akıllıları bulunduğu gibi, her türlü fikir değerlerinden mahrum ve devleti batıracak
"Semâ" zikrini ve benlik kuyusundan sıyrılışı gerçekleştiren dervişe “semâzen”; zikrin ve faniliğin gerçekleştiği yere ise “semâhâne” denmekte. Müzik burada bahane, raks ise sıçrama taşı. O’na yani EN GÜZELE. Ermek yok, o yolda olmak var. Varlığın kendi içine dönüşü, kendinde dönüşü. Sesten sessizliğe, mekândan mekânsızlığa doğru akış. Suretten mânâya doğru yükseliş. Süküt ve körlük, sağır ve hissizlik arası ”kendini bulmak için", "kendinden geçme” yolculuğu. Şeriata sımsıkı bağlılık ve sureti inkâr etmeden mânâ peşine düşüş. ”Müzik ruhun gıdası" derler. Öyle ya da değil. Hatta değil; gıdası değil. Ama ruh müzikle heyecanlanır, bir vecd hâli yaşar. Müziğin ruhumuzda bir karşılığı var, belli. Diğer taraftan güzel seste dağlar bile yerinden oynar, ırmaklar taşacak gıbi olur. Veli bu yüzden duyduğu bir müzik karşısında hayret içinde ”Aman Allah'ım!.. Bunu nasıl dinleyebılıyorlar?” dedikten sonra baygın düşebiliyor.
Karyolama oturup kendime bir içki koydum.Kapımı açık bırakmıştım.Şehrin gürültüsüyle beraber ay ışığı sızıyordu odama:müzik dolapları, otomobiller, küfürler, köpek havlamaları, radyolar... Hep beraberdik.Aynı bok çukurunun içindeydik hepimiz.Kaçış yoktu.Zamanı geldiğinde sifonumuz çekilecekti.
