nuray

Biraz sustum, konuşmak çoğunlukla gereksizdi. Biraz gözlerimi kapattım. Görülmeye değecek çok fazla şey yoktu. Ve müziğe eşlik etmeyi denedim, dudaklarımı kımıldatmadan, zihnimin içinde, avaz avaz bağırdım. Gece, üzerimde boyut değiştirdi. Gözlerimi açtım. Beni izliyordu. Beni izlediğini bildiğimi düşündüm. Beni izlemesini istediğim için gözlerimi kapattım. Bir oyun oynuyordu.
Reklam
"Yani gidecek misin şimdi?" "Gitmeliyim." "Gitmesen olmaz mı?" "Kalamam, ölüyor gibiyim." "Gidersen ben nasıl yaşarım?" "Eflah-" "Biliyorum, gitmen gerek. Git, Ukde. Öylece git." "Sizi bir kez daha tanımak güzeldi, Eflah bey." "Sizinle tanışmak ise güzel olan tek şeydi, Ukde hanım."
Sayfa 399Kitabı okudu
"Hiçbir yeri yakamayan ateş eninde sonunda kendi kendine sönerdi."

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
" Efe benim evimdi; ben Efe'nin eviydim. Başka isimler ise yalnızca misafirdi. Ve biliyorsunuz, misafirler gelip giderdi..."
Efe ve Mine'nin devri.
"Gün gelecekti, Efe ve Mine'nin devri başlayacaktı. Dünya yalnızca bizim için dönecek, günler bizim için birbirine bağlanacaktı. Kalabalıkların arasından eksile eksile sıyrılacak ve en sonunda iki kişi kalacaktık..."
Reklam