Adam fısıldadı: ''Tanrım konuş benimle.''
Ve bir kuş cıvıldadı ağaçta.
Ama adam duymadı.
Sonra adam bağırdı:
''Tanrım konuş benimle.''
Ve gökyüzünde bir şimşek çaktı.
Ama adam dinlemedi onu.
Adam etrafına bakındı ve,
''Tanrım seni görmeme izin ver'' dedi.
Ve bir yıldız parladı gökyüzünde.
Ama adam farkına varmadı.
Ve yüksek sesle haykırdı:
''Tanrım bana bir mucize göster.''
Ve bir bebek doğdu bir yerlerde.
Ama adam bunu bilemedi.
Sonra çaresizlik içinde sızlandı:
''Dokun bana tanrım ve burada olduğunu anlamamı sağla, ne olur! ''
Bir kelebek kondu adamın omzuna.
Ve adam kelebeği, elinin tersiyle uzaklaştırdı...
Halil Cibran
"Ona dargın değildim;asla kızmıyordum.Sadece üzgündüm.'Bunun böyle olmaması lazımdı' diyordum.Demek ki beni bir türlü sevemiyordu.Hakkı vardı.Beni zaten hayatımda hiç , hiç kimse sevmemişti."
Bu kitaba ilk başladığımda dorian'ın tablo hakkında söylediği sözleri afallatmıştı beni.İnsan kendisini bi kaç cümleyle açıklayabilir mi sorusunun cevabını o cümlelerde bulmak.Öylesine etkili yazılmış bir kitap insanın ne kadar çirkinleşebileceğini aktarıyor, bir nevi kalbimizdeki kötülük yüzümüze geçseydi ne olurdu sorusunun cevabını çok güzel bir biçimde vermiş.
Garip bi kitap.Dünyaya farklı bi açıdan bakmama sebep oluyor.Burnumu neden sadece aynada görebiliyorum?Bu sorunun cevabını bi delinin yanıtlaması oldukça farklı bi bakış açısı kazandırdı diyebilirim.Oldukça zevkli.
"İçimizde şeytan yok ! İçimizde acizlik var tembellik var bilgisizlik ve iradesizlik var.Mamafih en kötüsü içimizde gerçekleri görmekten kaçma itiyadı var