"Aynı eski bilindik eşyalara bakınıp durdum.Aynı gri,kasvetli eşyalara...Eskisinden farklı görünmüyorlardı.Peki o mürekkep lekeleri ,masa,aynı sandalyeler.Zaten önceden gördüklerim miydi gerçekten ?
Evet,aynılardı,tamamen aynılardı hemde.Peki,o zaman ben neden durduk yerde yeniden doğmuş gibi davranmıştım ki?O ruh halinin sebebi neydi?Benim için birden güneş doğmuş gökyüzünü maviye çevirmişti de o yüzden .Neden öyle olmuştu?Neden bazen gerçek olmasa da tatlı kokular bahçeye dolmuş gibi olmuştu?Benim aptalca hayal gücümün ürünü olsa gerek hepsi.Bazen insan duygusallığa sürüklenip hayatın neye benzediğini unutuyor.Hatta heyecanından gereksiz heveslere kapılıp kendini kandırıyor işte."
+Sevdiğin biri var mı?
-Evet.
+Seni seviyor mu?
-Evet.
+Söyledi mi peki?
-Hayır.
+Nereden biliyorsun?
-Her seferinde kitaplarımı geri verirken içine çiçek koyuyor.
+O da insanlığı kurtarmak istiyor mu?
-Evet.
+Nereden biliyorsun?
-Altını çizdiği cümlelerden
Ekmek ve Çiçek
"Ama bu dünyada hiçbir şey kalıcı değildir.Mutluluk bir kez geldikten sonra azalır.Biraz zaman geçince bitmeye yüz tutar.En sonunda da tükenir ve biz her zaman ki ruh halimize döneriz.Tıpkı suya atılan çakıl taşının yüzeyde oluşturduğu dalgalar ve sonra o dalgaların giderek kaybolması gibi.Kovaloff da düşüncelere daldı ve sorunlarının henüz bitmediğini anladı."
"Bir zamanlar seni sevmiştim.Ve sevgiyi senin suretinde yaratmıştım.Bu kalbin birini sevmeye ihtiyacı vardı.Ve sen bunu anlamadın .Ve bana eziyet ettin.Ve eziyet ettiğini bilmedin."
"Mesela neden senin odanda duran ,sen saldalyende yada çalışma masanda otururken,uzanırken,yada uyurken seni bütünüyle gören mutlu bi dolap değilim ? Neden değilim "
Ben seni bir başka severim.
Nazım’ın vatan hasreti gibi
Atilla İlhan’ın mecburiyeti gibi.
Orhan Veli’nin İstanbul’u gibi.
Ahmed Arif’in Diyarbekir'i gibi.
Ben sevdim mi,
Şiirler sözlere dönüşür.
Dile gelir romanlar.
Bütün yollar sana çıkar
Fallarımın adı olursun.
Ben seni bir başka severim.
Ve bunu şiir diye herkese söylerim.
Nihat Bektaş
" "Gözlerimi kapadığım an seni görmeye başlıyorum..." diyorsun.Ah Aliye ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum.Her şey de senin hayaline tesadüf ediyorum."