BİLİYORUM CANINI YAKTIM ACITTIM EN SON İSTEYECEĞİM ŞEY BENİM KALP KIRMAK GÖNÜL ACITMAK AMA BENİDE ANLA NE OLUR YAPAMAZDIM BU KENDİME İHANET RUHUMA VE KALBİME KARŞI BÜYÜK ACI OLURDU SENİ KULLANMIŞ GİBİ OLURDUM BİLİYORUM KELİMELERİ HAFİF SEÇMEYE ÇALIŞIRKEN DAHA AĞIR OLANLARI KULLANIYORUM BU AĞIR KELİMELER ÜZERİNE SENDEN ÖZÜR DİLİYORUM... 
Mustafa Gökduman
Ne tuhaf değil mi..?
Bir zamanlar gönüllerimizi onarıp yüreklerimizdeki en büyük boşluğu dolduranlar, bizleri o boşluğa elleriyle bırakanlar oldular..
Ne sevmeyi bildiler ne seveni anladılar.
Anlattıkça anlattık yine anlamadılar.
Sustuk sonra..!
Sustuk çünkü konuşsak kıracaktık, biliyorduk..
Ama bir yerden sonra birikir içindeki suskunluk ve sığmaz olur içine, taşmak için yol arar kendine..
İşte biz o anda bile taşmasın diye direndik durduk.
Yormamak için yorulduk, kırmamak için kırıldık, yıkıldıkça yıkıldık..
Çaresiz yol aldık, nereye olduğunu bile bilmeden.
Velhasıl gittik işte..!
Geride bıraktığımız gözlerle önümüze baktık ve yürüdük uzun uzun..
Gidişimiz kalbimizi bırakıp gidecek kadar asildi.
Anlamadılar..!
Korkup kaçtığımızı sandılar, bizi kaybetti saydılar..
Oysa bir kazananı yoktu bu oyunun.
Bir tek kaybedeni vardı o da onlara olan hislerimizdi..
Bir gün anlayacaklar ve o son pişmanlığı yaşayacaklar ama geldiklerinde hiçbir şeyi bıraktıkları gibi bulamayacaklar.
Ne acı değil mi..?
◇ Mehmet Zeki İçer ◇
Kaç acı gördüğümü sana söylemem, zaten bunlar da çok önemli değil. İnsanoğlu her şeyi unutur, acıyı da unutur. Anlatır ve unutur. Sanki acıyı başkasına yükler ya da başkası ondan almak ister. Ama sen unutmamışsın acını. Hâla kalbinde.. hâla hissediyorsun.Dinlediğin şarkılar hep acını hatırlatıyor bana. Yirmi yıl önce olmuş olayı hâla dün gibi hatırlıyorsun. Ne anlatmak dindiriyor ne de zaman. Yarabantları da hiçbir işe yaramıyor. Ağlıyorsun bayım, içli içli ağlıyorsun.
Nasıl yaşadıysam öyle öleceğimi biliyorum ve insanlar seni ne kadar sevdiğimi özlediğimi bilmeden gömecekler bedenimi toprağa ne acı.
Onur Sevindik
"...Ne kadar hüzün geçmişse dünyadan
Ne kadar acı geçmişse yaşayacağız
Hepsini yeniden, bir bir dünyada.."
Bu hayat bana mı ait, hayatımın ne kadarı benim? Bu acı yalnızca benim içimde mi yoksa başkaları da onu taşıyor mu?
Öğlene Kadar Uyuyacağım
Bir dizide filan çalar diye ödüm kopuyor.
Kazansan ne kaybetsen ne
Gururunun savaşını
Yalnızlıktır ganimetin
Sakla onu boş odanda
Ne kendine acı ne ona
Şehirler o olur sen kaçarsın
Kalbim ölü bulundu dün sabah
Ben bu aşkın ızdırabını…
Ne yazık..!
Ve ne büyük bir acı..
Şimdi seni bir başkasının mısralarda okumak.
Ağlamak kifayet etmez acıma
Şen kahkahalarda hüzün bu gece
Teselli sözleri gider gücüme
Şarkılar bir başka hazin bu gece
Yüreğim fırtına gözlerim durgun
Varlığın ilacım yokluğun vurgun
Hayattan kovuldum kaderim sürgün
Ölüm fermanımı yazın bu gece
Herkese kalbimi vermezken öyle
Yaşatmak için sen ne yaptın söyle
Ne kadar şen şakrak olmuşsun böyle
Halime gülüyor yüzün bu gece
Talebim çok değil yalnız beni sev
Umut sefil cüce, acı koca dev
Üstadım geçiver bir hicaz peşrev
Sevdadan dert yansın sazın bu gece
Neşenin kapısı yüzüme örtük
Bir resmin yok bende olsa da yırtık
Arkana bakmadan sende git artık
Hadi benden sana izin bu gece...
Cemal Safi
Yaşamak için mi çalışıyorum, yoksa çalışmak için mi yaşıyorum? 20 yıl sonraki benin rahatlığı için; şimdiki beni huzursuz, bunalmış hissettirmek mi doğru olan? Bütün bunları tek başına düşünmek zorunda olmam ne kadar acı!
''Nefret ve kindir, bedeni yere indiren. Zamanla yaşlandık; ne bizi mahpus eden zindan, ne de ıstıraplı esen rüzgârlar etti huzursuz. Yalnız... bir kimlik problemiydi canımızı sıkan. Düştüğümüz yere mi aittik, yaşadığımız yere mi, ölümün sıcak bedenine mi... soruyordum her vakitte kendime, yalnızdım bu yerde; dostum ve arkadaşım diyerek yanında durduğum adamlar, beni anlamaktan uzakta, ıraktaydılar. Yoksa ben, ben değil miydim. Gördüklerim birer toz pembe kâbus muydu, çıldırıyor muydum yoksa; bilemiyordum, birçok şeyi bilemediğim gibi... ürkek ve korkak biçimde duruyordum yerimde, acı ve tevazu içerisinde bir çabaydı durmaksızın kıvranışlarım!''
Z.a
Lütfen sadece okuyun
Bugün annem öğlen yemeği olarak menemen yapmıştı bende menemeni sevmediğim için yemedim. Annem markete gitmişti. Babamda uyuyordu. Aç olduğum için ekmeğe domates salçası sürüp yemek istedim ama salça çok acıydı ve tadına bakınca ister istemez ahh diye bağırdım. Babam içeriden gelip ne oldu dedi bende bana bir şey olmasından korktuğunu düşündüğüm için sevindim ve salçanın acı olduğunu söyledim ardından ocağa bakarak tamam dedi ve içeri geçti. Bi an gerçekten de benim için endişelendiğini düşündüm oysaki sadece ocağı açtığımı düşündüğü için endişelenmiş ...