alelade hadislerle meşgul olur, sonra da "vakit ne çabuk geçiyor ya hu!" der. Ah, neler neler yitip gider. Bülent Bakiler, "Bir gün baksam ki gelmişsin..." derken nasıl müthiş anlatır hasretini. Geç kalmayın sevgili okur. Zaman akıp gidiyor. Var olun.
Yavuz Bülent Bakiler - Bir Gün Baksam ki Gelmişsin
Bir gün baksam ki gelmişsin.
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez, bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar.
Bir gün baksam ki gelmişsin.
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar.
Bir gün baksam ki gelmişsin.
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.
Bir gün baksam ki gelmişsin.
Ne yüzünde bir gölge,ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar.
Biryudumkitap.com
Ne kadar sonsuzluk akıp gidiyor ?
Uçurum ışığı tanımıyor . Çok derin ,sönmüş, ölüm sessizliğinin sürdüğü bir çukur. Sessizlik bir tül gibi sarıp hemen arkasından kaybolan ulumalarla kesiliyor zaman zaman . O orada, güvende ve tek başına
Sayfa 89
Kitap ve okumak…
Kitap üzerine, okumak üzerine çok söz söylendi. Yetmedi. Aslında söylenen her söz farklı bir başlangıcın ve farklı bir sonun ürünüydü. Korkular, yalnızlıklar, acılar, saçmalıklar, tükenişler, aşklar, ihanetler, hayatlar, ölümler hepsi birer kitap oldu. Yine de dolduramadı hiçbir çukuru! Okuduğumuz her yeni kitap yeni bir çukur
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Ne kadar zaman geçti?
Ne kadar sonsuzluk akıp gidiyor?
...
Buzun yerini sıcaklık almalı.
Ama ne zaman? Ne kadar sonsuzluk geçmeli?
Sayfa 89 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
Nefsini bilen Rabbini bilir - Garib Çoban
Madem insan kulağından beslenir ve kainat asla boşluk kabul etmez.
Ey garip sen de vücudun ülkesini boş bırakmayıp ateş-i aşkla âh eyle dem be dem.
Seyahat ediniz ki tertemiz olasınız zira suyun bile bir yerde çok kaldığında tadı, rengi, kokusu bozulur, güzelliği kaybolur.
O gül yaprağı toprağa düştüğünden beri yüreğimiz kor, içimiz Kerbelâ
"Ne kadar zaman geçti? Ne kadar sonsuzluk akıp gidiyor?"
Sayfa 89Kitabı okudu
