Hey! Zaten şu soğuk havalarda bedenlerimiz üşüyor, peki neden kalbimizde donuk. Vicdanımız mı eridi? Sevgimiz mi tükendi? Yoksa insanlığımızı mı kaybettik? Ben anlayamıyorum artık.. Bir şeyler oluyor, oluyor ancak neresi burası kestiremiyorum.. Sanki yanlış zaman,sanki yanlış mekan...
#FreePalestine
Bugün yine Gazze için yürüyüş yaptık!
Sloganlar attık!
Tüm "dünyaya" seslendik!
Sesimizi duymayanlara sitem ettik!
İsrail’i kınadık!
Ama bilin sonuç ne olacak?
Gazze devam ağlayacak.
Neden mi!
Yıllardır yapılan boykot çağrılarına kulak asılmadığı için.
Müslümanlar kendi elleriyle düşmanı beslediği için.
Lafügüzaf ve edebiyat derdindeyken biz...
Mazlum kardeşlerimize kör kaldığımız için.
Gözü her şeye açık, ama zulme kör olan bizler...
Nasıl bir hesap bizi bekliyor acaba?
Dipnot: Erkeklerden çok hanımların sesinin duyulması, nâralar atması da işin cabası idi. Edep, ahlâkta da yine kaybettik.
"Zaman zaman ülkem için korkuyorum."
"Öyle mi? Neden?"
"İyi bir yolda değiliz. Bir zamanlar doğru yoldaydık ama yönümüzü kaybettik."
Sayfa 104
Biz Hep İzledik
Bir şeyleri izleme hevesimiz kimimizde 20 kimimizde 40 sene evvel televizyonun yaygınlaşmasıyla başladı. Git gide kanallar çoğaldıkça seçenekler de çoğaldı:Belgeseller,çocuk kanalları,diziler,filmler... Bu seçenekler de kendi içlerinde ayrılmaya başladı ve insanlar git gide yeni şeyler keşfetti ve içindeki meraka yenik düşüp sürekli izleye izleye tembelleşti. Bunun farkında olan Avrupa bir süre sonra (zaten insanlar sadece izliyor diye) gelecekte yapacakları şeyleri birtakım uluslarası kanallar yoluyla filmlerle aktarmaya başladı. Biz insanlar ise o şeyleri anlamadan devamlı eğlencesine izlemeye devam ettik."Filan yapım şu filmi çıkarmış baksana" diyerek arkasındaki mesajı anlamadan. Sonra o şeyler gerçek olunca da afallayıp kaldık.
Bu izleme tembelliğimiz haberlere de yansıdı. Kimi zaman camimiz yıkıldı izledik kimi zaman askerimiz şehit oldu izledik ve bu böyle sürdü. Ama birimizde çıkıp diyemedi ki "Neden?" Neden diyemedik peki? Korktuğumuzdan mı? Yoksa uğraşmak istemeyeceğimiz kadar tembel oluşumuzdan mı?
Bunların cevabını sizlere bırakmak isterim ama biz böyle yaptıkça insanlığımızı kaybettik. İnsanlık kendi ölmedi biz öldürdük ve sonra suçu insanlığa attık. Bu,boynuzu olmayan keçinin boynuzu olan keçiyle rekabetinde yenilip suçu boynuzlu keçiye atması gibi bir şey. Oysaki asıl suç boynuzu olmadığı halde rekabete kafa tutan keçidedir. Buna rağmen insan bir keçi değildir ama boynuzları vardır. Bu boynuzlar edindiği deneyimlerdir. Deneyimlerini kullanmayı bilirse insanın aşamayacağı engel yoktur . Karşısında devlet olsa bile!
Ahlaksızlığın bu kadar yaygın olduğu bir toplumda bakireliği ne kadarda kutsallaştıyoruz!
"Namus kavramı bizler için bacak arasından ibarettir! Oysa bir insanın hayatını mahvetmek de namussuzluğun en büyüğüdür. Bir insanın emeğini yok etmek de, insana hayatı zehir etmek de namussuzluğun en büyüğüydü. Ama bizler hep namusu kadına yükledik. İşte bu yüzden hep bizler kaybettik." 
İsimsiz Kadınlar 
Sirya
Namus neden sadece bacak arasından öteye geçmiyor!?
Kadını, çocuğu, hayvanı döven kişinin de ahlakı bozuk değil midir?
Gelecekle ilgili umut vaadiyle sevenini aldatmak, yatağına hiç tanımadığı birini almak kadar iğrenç değil mi?
Ey insaf, seni neden kaybettik? Ey mâzi, seni neden unuttuk? Ey güzellik, seni neden tepeledik? Ey sevgi, sana neden yüz çevirdik?
Yoksa karanlıkta, düşman diye dostunu vuran bedbaht gibi, biz de hodgamlığa, cehalete ve taassuba indireceğimiz kılıcı, bu mübârek başlara mı vurduk?
