Neden mutlu değiliz..?
(Çünkü )
•|İnsan, maneviyatını besleyeceği yerde maddi tarafını doldurmaya çalışıyor...
Bugün şöyle bir paragraf okudum:
"Boşananlar, ayrılanlar, açılanlar, vergi kaçırmaktan tutuklananlar..O özendiğiniz hayatlar bir bir dökülüyor. Hiçbiri, gösterdiği kadar mutlu, eğlenceli, düzenli, ahlaklı, güzel.. değil. Hayatlarının kusurlarını halı altına süpürüp, her şeyi romantize ederek köşeyi döndü adamlar"
Çok alakalı olmamakla beraber
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
Bütün Mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz ailenin kendine has bir mutsuzluğu vardır.
- Leo Tolstoy -
Sayfa 127Kitabı okudu
Şanslılar şükretmezler. Şükredenler mutlu olanlardır.
- Francis Bacon -
Sayfa 41Kitabı okudu
Çocuklarınız sizi güldürüp içinizi ısıtacak kadar mutlu etse de ve birçok ebeveyn onların hayatlarının anlamı olduğunu söylese de anne baba olmanın aynı zamanda enerji rezervlerinizi tükettiği de inkar edilemez.
Sayfa 21Kitabı okudu
"Bizim gibiler, çiftlikte çalışan erkekler yeryüzündeki en yalnız erkeklerdir. Onların ailesi yoktur. Kendilerini hiçbir yere ait hissetmezler. Bir çiftliğe gelir, çalışır, biraz para kazanırlar, sonra kasabaya gidip kazandıklarını birkaç saat içinde harcarlar, bir de bakarsın ki yeniden yola düşmüşler, başka bir çiftliğin kapısını çalmak için. Hayattan hiçbir beklentileri yoktur onların."
Lennie'nin yüzünü mutlu bir ifade kaplamıştı. "Evet, evet bu işte. Şimdi de bizimle ilgili yeri anlat." George anlatmaya devam etti. "Ama biz onlar gibi değiliz. Bizim bir gelecek planımız var. Söylediğimizi dinleyen, bize önem veren biri var yanımızda. Gidecek başka bir yerimiz olmadığı için bir barda oturup burnumuzu viski bardağına sokmak zorunda değiliz. Onlar hapse girseler tek başlarına çürürler orada, bir arayanları olmaz. Biz onlar gibi değiliz."
Lennie araya girdi. "Biz onlara benzemeyiz! Peki neden? Çünkü... Çünkü sen varsın benim yanımda ve ben varım senin yanında, bu yüzden işte..."
Sayfa 20Kitabı okudu
Kitabı genel anlamda çok beğendim ben psikoloji konulu kitapları severim ama sıkıcı doktor ağzından monoton şekilde ilerleyen kitapları değil onlar bana çok sorunlu biriymişim hissi verir bu kitapsa tam yaşayan kişinin ağzından sıkılmadan çekinmeden ve yormadan hikayemsi bir şekilde basit bir dille anlatılmış yani panik atak yaşamasanız bile yaşayan birisiyle karşılaştığınızda empati kurabilmenizi sağlayacak bu bir doktor ağzından yazılmış bir kitap değil yazarda şunu söylüyor kitaba başlarken ben doktor değilim yaşadığım tecrübe ettiğim şeyleri yazdım bu bir minik el kitabıda diyebiliriz eğer çevrenizde böyle bir durum yaşayan yada böyle bir durumu merak eden birisi olursa bence okumalı panik atak geçiren birine iyi bir arkadaş oluyor. İş hayatımızda yaşadığım onca stres, panik, kaygı dolu anların sonucunda bunu ortaya koyarsak ve birilerine söylersek nasıl bir karşılık alırız korkusunuda açıkcası ortaya koyuyor ne iş yaparsak yapalım yada tercihimiz ne olursa olsun hep onay almak zorundamıyız yada on saniyelik gurur verici bir an için neden kendimizi çıkamayacağımızdan korktuğumuz bir çukurun içine atıyoruz bunu hiç düşündünüz mü işte tamda bunu düşündürüyor kitap bize. Aynı zamanda bunları yaşayan bir tek değilim hissi gerçekten insanı mutlu ediyor gün içinde kafamızda bizi derin çukurlara sürükleyen binlerce düşünceyle biraz daha iyi anlaşabiliriz bunu öğrenmiş oldum biz bir maraton koşucusu değiliz ama koşmayı deneyip sevebiliriz değil mi? 
Hass*ktir Ölüyorum Galiba 
Claire Eastham
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
Profilimle İlgili Olumsuz Duygu Hissettiğiniz An Basın Engeli!
Rahatsız olan direk engellerse beni çoook mutlu olurum.Hiiiiç öyle neden,niye diye de sorgulamam.Bütün dertler bitti de niye engellendim diye mi düşüneceğim hiiiç umrumda olmaz.Hem eleştirip hem takip etmek ikiyüzlülüktür bence..Rakamlarlada işim yok,takip etti,ettim,etti,etmedim,etmedim etti,bla bla kreşte değiliz.Kafanıza göre takılın.Allahınızı severseniz Dünya yanıyor bunlarla mı uğraşacaz.
Dünya bu kadar kalabalıkken
Ben neden gökyüzü kadar yalnızım?
Son üç gündür ruhsal durumumu nasıl tarif edebilirim diye düşünüyorum. Şok, inkar, acı, huzursuzluk, tansiyon düşmesi, kaybolmuşluk, belirsizlik, hırs, eskiye dönme umudu, çaresizlik, yorgunluk, içine doğru erimek...
Her şeyi sadece bir kelimeyle anlat derseniz şöyle diyebilirim: durdum. Benim durmamla birlikte çevremdeki her şey durdu. Zaman geçmek bilmedi değil, zaman da durdu. Beraberce duruştuk. Her şeyin farklı olabilme ihtimalini kendi el lerimle ortadan kaldırdığımı söyleyebilirim. Her şeyin farklı olabilme ihtimali ne miydi? Şimdi biz kendimizi kimselere ağaçtan düşen dut gibi bırakmıyoruz, bir ayağımızı hep sağlamda tutuyoruz ya... Karşımızdakine kalbi, mizi “bir kazık da bundan yiyebilirim” diye açmıy0. ruz ya... Onunla yollarımızı ayırsak bile bize koymaz, geçmiş olsun der, hayatımıza aslanlar gibi devam ederiz ya... Bu kibrin özünde üzülmekten çok, mutlu olmaktan korkmamız saklı bence. Fakat bu ayrımın çok da farkında değiliz.
Sayfa 257Kitabı okudu
Kendini sevdiğini sanmak ve kendini sevmek
Çirkin görünüş deyince aklınıza ne gelir? Belki sivilceler, belki çok kilolu olmak, belki de fazla zayıf olmak... Genelde toplum hangi özelliklerin çirkin olduğu konusunda uzlaşır. Bu da bazı insanların kimse tarafından beğenilmemesine neden olur. Elbette beğenilmek insanın doğal bir arzusu, her ne kadar başkalarının gözüne hoş gözükmek gibi bir
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve