beride
tohum nasıl çatlarsa ortasından
rabbim sana öyle çatlasam.
bir nehir gibi tam ortasından yüreğimin yarılsam.
kuşlar nasıl bulaşırsa kanatlarıyla göğün sızısına zamanın tozuna nasıl bulaşırsa yaşarken insan, sana öyle bulaşsam rabbim, sana öyle bulaşsam...
Sayfa 26
İlk kez baktığında pencerelere
Kuşlar göçüyordu gönül yurdumdan
İlk duyduğun kelimenin harfleri
Soylu birer nehir oldu içimde
Sonsuzluğun diyarından mı geldin
Ağlarken de, gülerken de güzeldin
Toprağından kaldı bende bu yare
Sen baharın yâr gününde açan gül
Ben baharın her gününde avare
rüveyda ֍132
Doğrul beşiğinden, gülümse biraz
HARFLERİN SİMYASI
Hangi rüya çaresiz, hangi mazmun yaralı
Neden bir muammaya beni kurban eyledin
Senin o nehir kokan dergâhına varalı
Hep o mağrur denizin şarkısını söyledin
Kendisine sevdalı şâh-ı giryan nerdedir
Bir sükût zindanıdır onu bekleyen ölüm
Sine viran, titreyen canı bile yerdedir
O bir niran-ı keder, hân-ı rüsvâdır gülüm
AY ANAM
İçimi sardığında her dikenli kördüğüm
Kimdi, ilk baktığımda aynalarda gördüğüm
Kimdi bahçemde mahrem çiçeklerle büyüyen
Gecelerimde durup gündüzümde yürüyen
Gözleri toprağımda gül kokulu bir nehir
Bakışları güneşi arayan pervanedir
Ey ışığı ruhumda filizlenen ay Anam
Kendi karanlığımda kaybolmuşum vay anam
Kıyıları, kenarları iyi bilirdi. Nehir ve deniz kenarlarını. Başkalarının kitaplarının sayfa kenarlarını.
Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Sayfa 29
III
Gözlerinin ufkundan
Her yüzyılın başında bir güneş doğar
Birer nehir olmuş kirpiklerinden
Alsam da yaralı mısralarımı
Ben yalnız gözlerinin
Göklerinin şairiyim bu yerde
Hangi rüzgâra verdiysem hayallerimi
Beni alıp yangınlara götürdü
Muştu beklediğim bütün yelkenlilerden
Ateş düştü içime
"Işıkları götür ve benimle kal nehir gibi shannon "
Sayfa 697 - 13, ü bağlamakKitabı okudu
En uzak kulübenin bile kendi içme suyu olmalıdır; bir göl, kaynak, nehir veya bir kuyu bile olsa. Halkın ruhsal susuzluğu da böyledir. Her yerde kendi insanları, kendi kaynakları olmalı.”
Sayfa 14Kitabı okuyor
Bütün zaman birimleri ve bölünmeler bizim kafamızda. Yeryüzünden insanlık yok olsa, Dali’nin tablosundaki saatler gibi erir.
