Nemət

Kinyas ve Kayra
Daha anlayamamıştı sonunda ölüm olan bir hayatta mutlu son olmasının mantığa aykırı olduğunu. Ölüm mutlu bir son olamazdı. Kimse için. Ama yine de insanlar, kendilerini kandırmak için hayatlarını dönemlere bölüyorlar ve ancak o dönemlere mutlu sonlar uydurabiliyorlardı. Oysa hayat, her bölümünde ayrı bir hikayenin döndüğü neşeli bir dizi değil, sonunda herkesin öldüğü ve katilin bulunamadığı sıkıcı bir filmdi.
Doğan KitabKitabı okudu
Reklam
Dostoyevski
Kırk yıllık bir ömürden sonra bu inanca vardım. Kırk yaşındayım artık şaka değil, kırk yıllık koca bir ömür, ihtiyarlığın ta kendisi. Kırk yaşından fazla yaşamak ayıptır, bayağılıktır hatta ahlaksızlıktır. Tüm samimiyetinizle, dürüstçe söyleyin, kırk yaşını kim geçer? Ben söyleyeyim size ; aptallarla, namussuzlar. Bunu tüm o ihtiyarlara, o saygıdeğer, ak saçlı, mis kokulu, ihtiyarların yüzüne de söylerim. Buna hakkım var, çünki ben de altmış yaşıma kadar yaşayacağım. Hatta yetmişe kadar. Seksenimi bulacağım. Durun müsade edin de biraz soluk alayım...
Sən gedib məndən alandan məni qaldım sənsiz, Gəlmədin,gözləri yollarda qocaldım sənsiz. Bir qərib şam işığı, bir həzin hicran otağı Sənlə birlikdə keçən günlərə daldım sənsiz. Eşq bazarına getdim,belə sevda etdim, Fərəhi,nəşəni satdım,kədər aldım sənsiz. Getmisən,badeyi-hìcran içirəm,ey daş ürək, Vəsl peymanəsini daşlara saldım sənsiz. Hìcr döndərdi könül mülkünü qəm vadisinə, Neçə qəmlə dolu karvan yola saldım sənsiz. Taleyim qarə,günüm qarədi,bəxtim qarə, Məni hər gün qara basdıqca qaraldım sənsiz. Ayrılıq bağçalarından sarı güllər dərdim, Sarı güllər kimi həsrətdə saraldım sənsiz

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Boşuna heveslenmemekte yarar var, insanların aslında birbirlerine söyleyecekleri hiçbir şey yoktur,karşılıklı olarak yalnızca kendi acılarını anlatırlar, bu böyledir. Herkesin derdi kendine, dünyanınki de hepimize.