Titreyen ellerini uzattı.
Benimkilere.
Ellerimi tutup yalvaran gözlerle baktı.
"Söylesene, Jimmy" dedi.
Elleri daha şiddetli titremeye başlamıştı.
"Bunca zaman neredeydin?"
Sesi acı dolu ama yumuşaktı.
"Neredeydin?"
Boğazımda bir şeyler düğümlendi. Konuşamıyordum.
Sonunda boğazımda düğümlenen kelimeleri tanıdım.
"Seni arıyordum."
Bunu, bütün hayatım boyunca bildiğim en önemli gerçekmiş gibi söylemiştim.
Başıyla onaylayarak inancıma karşılık verdi.
"Ben de öyle düşünmüştüm."
Ellerimi ellerine çekti, uzandı ve parmaklarımı öptü.
"Ne diyeceğini her zaman bilmişsindir, değil mi, Jimmy?"
"Evet" dedim. "Sanırım bildim."
Sayfa 67Kitabı okudu
Casablanca (1942) - Dün gece neredeydin? -Çok uzun zaman geçti, hatırlamıyorum. -Bu akşam seni görebilecek miyim? -O kadar uzun süreli planlar yapmıyorum.
...kısacası kocasının zamanından önce uyanıp onun yokluğunu fark etmesini ve "nereye gidiyorsun", sorusunu sormasını istemiyordu, kocaların karılarına olasılıkla en çok sordukları soruydu bu, en çok sordukları ikinci soruda, "neredeydin", sorusuydu tabi.
Sayfa 173
Hitlercilerin milyonlarca insanları öldürmelerinden sonra,kalkmış onları asıyorsun.Bu cinayetler işlenirken sen neredeydin peki,o vakit ne düşünüyordun?Düzinelerce ceset oturup düşünmen için yeterli neden değil miydi?İnsani duygularının kıpırdaması için milyonlarca ceset mi gerekliydi?
Sayfa 66
Cinayet
Genelev Çiçekçisi
Selim'in cesedi iki gecedir çiçeklerin arasında yatıyordu.
Sırtüstü düşmüştü, çiçeklerin saplarını kesmek için kullandığı bıçak,
kalbine saplanmıştı. Cumartesi gecesi öldürüldüğünü düşünüyorduk.
Katil onu öldürdükten sonra kapıyı
çekip çıkmış olmalıydı.
Araya tatil girince çiçekçi bir gün kapalı kalmış, cesedi bu
Genelev ÇiçekçisiKitabı okudu
