Ayumi öldürüldü!
Başta buna imkân olmadığını düşündü. Ona çok benzeyen birilerini Ayumi ile karıştırmış olmalıydı. Ayumi’nin bir gazeteye fotoğrafıyla birlikte ve o kadar büyük bir haber olarak çıkmasına imkân yoktu. Tekrar tekrar baktıysa da bir hata yoktu, bu Aomame’nin çok iyi bildiği, genç kadın polisin yüzüydü. Arada sırada birlikte ufak çaplı cinsel şölenler
Nevrotik kaygıda insanlar neden korkuyorlar ? ve Dış tehlike durumunda hissedilen gerçekçi kaygı ile onun bağlantısını nasıl kuruyoruz ?
Buraya bütün olarak geliriz. Bize yiyecek, içecek ve barınak verin, konuşacak, sevecek, aşık olacak insanlar verin, yeter. İşte hayat.
Kendileri için saygınlık özlemi ağır basan bir tutum olan insanlarda, düşmanlık genellikle başkalarını küçük düşürme arzusu biçimini alır. Özsaygıları küçük düşürülme nedeniyle yaralanan ve bu nedenle kinci olan insanlarda bu arzu büyük bir öneme sahiptir. Bu insanlar genellikle çocukluklarında bir dizi küçük düşürücü deneyimler yaşamışlardır:
Sayfa 130Kitabı okudu
Dijitalleşmiş dünya insanın adeta kendi ağtabakalarıyla (retina) ördüğü bir dünyadır. Bu insanca bağlanmış dünya, (narsist) kalıcı bir öz bakışa sevk eder. Ağ ne kadar örülürse dünya da o kadar kendisini ötekinden, dışarısından örter ve korur.
Dijital ağtabaka dünyayı bir resme ve kontrol ekranına dönüştürür. Bu oto-erotik görme uzamında, bu dijital içsellikte hiçbir hayret, merak mümkün değildir. Burada insanlar sadece kendilerini beğenirler.
bu kaldırımlar beni izmarit sanıyor
çıplak topuklarca ezilmiş
daha bitirilmeden çıngısıyla fırlatılmış...
dudaklarda morarana dek emilmiş
ıslak sarı kahve tonlarında mentolsüz ve çıplak...
bir geline vermişler benim camekandaki rolümü cansız
mavi sarı kırmızı neonlar altındayım
göğüs uçlarım dimdik gözlerim mavi farlı
duvağın altında saçlarım ve iç çamaşırım yok...
mavi bir kanama geçiriyorum
çarşafım sergileniyor kantinde bir yerlerde
ölüm uruhuma nüfuz ediyor sanki
geriliyorum yaylı yatak gibi erotik nidalar yakışmıyor dilime...
beni kızılmaske sanıyor bu kaldırımlar
göbek adım fantom diyorum
izmarit taklidi yapıyorum bir mazgalın yamacında
ha düştü ha düşecek bir prezervatifin yanıbaşında...
insanlar geçiyor bazan uçuyor kaldırımlarda
katı neonlar vınlıyor kulak diplerimde
basma pazen şalvarla geçiştiriyorum öğle uykumu
karanlık hatıralarım hep karanlık bu saatlerde...
bu kaldırımlar beni izmarit sanıyor da
bu insanlar ne sanıyor
bilmiyorum...
bu kaldırımlar bu neonlar onlar...