_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
kimisi uzak tutmamızı söyler kişisel pişmanlığı
şiirden,
soyut takılmamızı,bunda biraz mantık var,
ama allah aşkına;
on iki şiirin gitmiş ve kopyaları yok
ve resimlerim de
sende,en iyileri;canilik bu;
ezip yok etmeye mi çalışıyorsun beni,diğerleri gibi?
paramı niye almadın?genelde alırlar
köşede hasta uyuyan sarhoşun ceplerinden.
bir dahaki sefere kolumu al ya da bir ellilik
ama şiirlerimi alma:
ben shakespeare değilim
ama bir zaman gelecek ki
artık şiir çıkmayacak,soyut ya da değil;
para her zaman varolacak ve orospular ve sarhoşlar
ta ki son bombaya kadar,
ama tanrının dediği gibi,
bacak bacak üstüne atarken,
anlıyorum nasıl olup da bir sürü şair yaratıp
bir o kadar şiir
yaratamadığımı.
Yeni Diyalektik
_Tanrı, ilk ateisttir. Ateistler
_Tanrı, ilk masondur. Masonlar
_Orospu çocuğu. Marques de Sade
_Herkesin tanrısı kendine benzer. Yamyamların tanrısı bir yamyam; savaşçıların tanrısı bir savaşçı; hırsızların tanrısı hırsız; aşıklarınki de aşk tanrısı olacaktır. Ralph Emerson
_Trakyalılara göre tanrı, sarışın ve mavi gözlüdür. Öküzlerin elleri
Pamuk Prenses ve avcı, ormanda karşılaşır. Avcı,Pamuk Prenses'i görünce, "Seni incitmek istemiyorum, kalbini almayacağım," der ve arkasını dönüp gider. Pamuk Prenses, daha Yedi Cüceler le tanışıp, kötü kraliçenin vereceği zehirli elmayı yiyip prensin kendisini öpmeye gelmesini beklemek üzere bayılamadan, avcı arkasını döndüğü an, ona âşık olur. Ormanın derinliklerinde avcıyı aramaya başlar. Karanlık yollardan, umutla umutsuzluğun birbirine geçtiği uzun bir yürüyüşten sonra avcıyı bulur Pamuk Prenses ve der ki: "Kalbimi niye almadın? Ben zaten onu sana vermek istiyordum."
Sayfa 143Kitabı okudu
şiirlerimi alan orospuya
kimisi uzak tutmamızı söyler kişisel pişmanlığı
şiirden,
soyut takılmamızı, bunda biraz mantık var,
ama allahaşkına;
oniki şiirim gitmiş ve kopyaları yok
ve resimlerim de
sende, en iyileri; canilik bu;
ezip yok etmeye mi çalışıyorsun beni, diğerleri gibi?”
“paramı niye almadın? genelde alırlar
köşede hasta uyuyan sarhoşun ceplerinden.
bir dahaki sefere kolumu al ya da bir ellilik
ama şiirlerimi alma:
ben Shakespeare değilim
ama bir zaman gelecek ki
artık şiir çıkmayacak, soyut ya da değil;
para her zaman varolacak ve orospular ve sarhoşlar
ta ki son bombaya kadar,
ama Tanrının dediği gibi,
bacak bacak üstüne atarken”
“anlıyorum nasıl olup da bir sürü şair yaratıp
bir o kadar şiir
yaratmadığımı.”
Sayfa 13Kitabı okudu
Nazilli Tren İstasyonu'nda, treni karşılamak için bekleyen insanların arasındayız...
Ankara'dan gelen trenin son vagonundan inen İsmet İnönü, peronda kendisini karşılayan insanların elini sıkarken, bir çocuk ilişir gözüne...
Beş-altı yaşlarında olan çocuk, elinde testi ve bardakla su satmaktadır.
Çocuktan su isteyen İnönü, bardağı teslim ettikten
Tevekkül
Suudi Arabistan'da Oturan Bir Yemenlinin Anlattığı Ilginç Bir Olay
Kefilim beni aldı, malının zekatını dağıtmak için fakir köylerin bulunduğu güney hattına götürdü. Dağıtılacak zekat parası zarfların içine konulmuştu. Ve her bir zarfta 5000 riyal vardı. Köyün birinden çıkıp Cidde - Cezan hattına doğru giderken yolda yaşlı ama dinç ve sağlığı
Bir akrep bir gün kendi bölgesinde gezerken bir tane kurbağa rastlar kurbağa ona bakar akrep hiç bakmaz kurbağa gider yanına sonra bir anda akrep arkasına döner akrep söylenir niye yanıma geldin gitsene der kurbağa der ki bir sakin ol der akrep niye yanıma geldin der kurbağa beni gördün niye yanıma gelmedin der akrep ise ben seni görmezden geldim kaideye bile almadım der kurbağa da neden almadın beni kaideye der akrep de sen normal kurbağa ben ise bir akrep vahşi bir duruşum der sonra kurbağa der ki ıstersen büyük ol benim için sende normal bir akrep sin bende normal bir kurbağa onun için bana kendine asla yüceltme sende ölümlüsün bende en güçlü sadece Allah der...
@sicakvesoguk
Aslında her şeyin, bütün varlığın yaratılış sebebi de, başı da sonu da AŞKtır.Ama hepsinin sonu aşk olmuyor. NEDEN?
Aşkı kabul edenlerin, rabbini, rabbinin kendisine olan sevgisini, muhabbetini, muamelesini kabul edenlerin ve o muhabbete karşılık verenlerin sonu aşk olur. Ötekiler ne olur peki? Ölür.
Allah cehennemdekiler için öyle