Sartre Bulantı'da: "Yalnızlık; düşündüklerinizin kafanızın duvarlarına çarpıp tekrar içerde kalmasıdır." diyor.
Yalnızlık, etrafında kimsenin olmaması değil, seni anlayan birilerinin olmamasıdır. İnsan insanın sadece anlayışına muhtaç. Çünkü insan, yaşarken anlaşılmalıdır.
Bu kapının öte yanında aydınlık, hür bir dünya vardı; insanlar, bütün insanlar gibi yaşarlardı. Ama duvarın bu yanındakiler için o dünya yalnızca bir masaldı.