Yalnızlığı ne kadar geniş bir alana yayarsan yay, ne kadar uzak bir zamana ertelesen ertele, acısı ve ağırlığı azalmıyor. Çünkü insan yüreğini göğüs kafesinde yapayalnız taşıyor.
Geçmişi geride bırakmak. Bugünde yaşamak. İnsan bunları birbirinden ayırabilir miydi? Bugün geçmişte yaşadığımız olayların bir sonucu değil miydi? insan ancak geçmişi anladığında bugünü de anlamış olmaz mıydı?