Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
136 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Öncelikli olarak bu kitabı özellikle anneler ve babalar okumalı! Hani şu koca burnunu çocuklarının hayatına sokup, hiçbir şekilde çocuğunun ne yapacağını düşünmeyen anneler ve babalar!
Öncelikli olarak belirtmek istiyorum ki, genelde kitapların filmlerden daha iyi olduğu söylenir; ancak bunda tersi söz konusu. Neden? Hemen hemen kitapla film
O Captain! My Captain!
“Ölü Ozanlar Derneği”ne -gerek kitabı gerek filmi olsun- hakim olan herkes kendini, yakınındaki bir masanın üzerine çıkarak bu cümleyi haykırma isteğiyle cebelleşirken bulmuştur. Kitabın birçoğu az sözle çok şey anlatma sanatı üzerine kurulan replikler ve bunların uzantılarından oluşuyor, tıpkı az önce söylediğim replik gibi.
İçerik odaklı baktığımız zaman, bir tarafta öğrencilerin iç dünyalarından ziyade akademik başarıları veya geleneklerine bağlılıkları gibi etmenlerle ilgilenen, disiplinin had safhada olduğu Welton Akademisi diğer tarafta katı kuralları yıkmaya kararlı, öğrenci merkezli bir eğitim anlayışı olan Bay Keating karşımıza çıkıyor. Öğrencilerini tutkularının peşinden gitme konusunda cesaretlendirerek en önemli şeyin “anı yaşamak” olduğunu vurgulayan Bay Keating’in bu yolculukta birçok zorlukla karşılaşıyor olması aslında davasının haklılığını kanıtlar nitelikte.
Tüm bu olaylar silsilesinde herkesin büyük bir empati ile yaklaşacağı, “işte bu!” diyerek kendini bulacağı önemli bir yapıttır. Hem kitabını hem de filmini şiddetle tavsiye ederim.
O Captain! My Captain!
Mutlaka her sene severek tekrar ve tekrar izlediğim şahane bir filme sahip olan bu kitabı sonunda okuma fırsatı buldum ve kelimenin tek anlamıyla bana yetmedi, doyamadım. Biraz daha okumak istedim.
Kitabımız köklü temellere ve sıkı kurallara sahip lisede okuyan bir grup gence ve onların öğretmenine odaklanıyor. Henüz lisede olmalarına rağmen ailelerinin ve okulda ki bazı öğretmenlerin baskısına; üst düzey beklentisine maruz kalan Neil, Todd ve arkadaşları namı diğer Ölü Ozanlar Derneği çaylaklarımız, bu sene hayatlarına giren edebiyat öğretmeni Mr. Keating ile hayata yeni bir pencereden bakmaya başlıyorlar.
Baskı ve beklentiler ile dolu hayatta adeta yaşamaktan ve sanattan zevk almayı unutması sadece avukat doktor olmak gibi ailelerinin idealleri peşinde koşmaya zorlamış bu gençlerde şüphesiz hepimiz kendimizi görüp onları kucaklayabiliriz.
Ailelerden sonra öğretmenlerin genç zihinler için ne kadar önemli bir yol gösterici olduğunu şüphesiz hepimiz kabul edebiliriz. Onların hayatlarına dokunarak, onlara kendi hayatlarının yönünü çizmek için korkmadan cesaret ile hayal kurmayı unutmamalarını hatırlatmak bile onların hayatlarına çok şey katabilir. Todd gibi onları cesarete teşvik edebilir ve sonunda sıraların üzerine çıkartabilir.
Kitaptan spoiler vermek istemiyorum, ben sonunu bilerek okuduğum için üzülerek o vurucu anı bekledim. Bilmeden okusam benim için çok daha çarpıcı olacağına eminim. Genel olarak benim için hüzün, sonbahar ve biraz Dark Academia havasındaydı.
Bence her türden severin okuyabileceği ve okuması gereken bir kitap.
“Kuzunun kanıyla yıkandın mı?”
Kesinlikle kitaptan sonra filmini izlemenizi de tavsiye ediyorum. Okuduklarınızın tamamını eksiksiz olarak izlemiş olacaksınız. Müthiş bir uyarlama.
Gelelim kitaba.
Koca Welton akademisi Onur, disiplin, mükemmellik ve gelenek ilkeleri ile dış dünyaya set çekmiş ama yine dünyanın kara düzeni için koyun yetiştiren bir erkek lisesi.
Zorba bir eğitimle yetiştirilen çocukların olduğu okula yine aynı okuldan mezun olmuş bir edebiyat öğretmeninin gelişi ile kurulu düzene başkaldırı başlar.
“Carpe Diem “ anı yaşa felsefesi ile öğrencilerini yetiştiren ve en önemlisi özgür düşünmeye teşvik eden Bay Keating’in öğrencileri, zamanında kendisinin de üye olduğu “Ölü Ozanlar Derneği” ni yeniden kurmaya karar verirler.
Gelenekçiliği ‘an’ı yaşamakla değiştiren Ölü Ozanlar başlarına gelen olaylar silsilesini yaşarken, gelenek ve baskı yine kendine bir kurban seçiyor.
Bu kitaba ve özellikle ‘Ölü Ozanlar’ mağarasına misafir olmanızı tavsiye ederim.
Bol kitaplı günleriniz olsun.
“ O Captain, My Captain” ..
·
Puan vermedi
Bu kitabın filmini ilk defa öğrencilerimle birlikte izledim. Yıllar önce. Kitabı ise daha önce okumuştum.
Filmin başlarında Bay Keating ıslıklar Çaykovski'nin 1812 uvertürünü çalınca öğrenciler birden dönüp bana baktı. Çünkü ben her zaman sınıfa aynı ıslıkla girerim.
O günden sonra bana " o captain, my captain" diye seslendiler. Hatta onlara çok kızdığım bir gün ders sonunda filmdeki ve kitaptaki o efsane masaların üzerine çıkma sahnesini bile canlandırdılar. Affettim hemen onları.
Kitap Amerika'da bazı pedagoglar tarafından eleştirilmiştir. Bay Keating'in öğrencilerin seçim yapma hakkını ellerinden aldığını söylerler.
Kim ne derse desin sözcükler dünyayı değiştirebilir.
Welton Akademisi yıllardır çizilmiş sınırları ve değişmez inançlarıyla ("Gelenek, Onur, Disiplin, Mükemmellik") Todd Anderson ve arkadaşları gibi daha nice öğrencisine üniversitesi sınavının kapılarını aralamayı hedefleyen bir okuldu.
Ta ki edebiyat öğretmeni Bay Keating'in ( O captain! My captain! ) okula gelmesine kadar. Hayatlarına Bay Keating'in girmesi bu yedi gencin yaşamında derin izler bırakacaktı.
Gençler kendilerini bir yandan edebiyat dünyasının araladığı kapılardan geçip geçmiş olayların izini sürerken, bir yandan da hayatın şimdiye kadar farkına dahi varmadıkları yönlerinin peşinde koşarken bulurlar. ( Burada kendimi sorgulatan ve beni en çok etkileyen noktalardan biri parçası olduğumuz toplumun içinde bireysel varlığımızı ne oranda muhafaza edebildiğimiz oldu. Bazen sadece bizim olanı dışa vuramamanın farkında olmadan omzumuza zaman nasıl bir yük bindirebileceği gerçeği... )
Dönüşümün içlerinde yarattığı heyecanla kendi yollarını çizmeyi amaçlarlar. Fakat kendilerine halihazırda çizilen yollardan gitmeyip yeni yollar açmanın Ölü Ozanlar için muhakkak bir bedeli olacaktir.
O zaman bu ilk incelememi Lesley Gore'nin You Don't Own Me şarkısıyla bitirelim:
So just let me be myself
That's all I ask of you
Keyifli okumalar, güzel yolculuklar.
O Captain, My Captain
Eğitim sistemi bizi eğitiyor mu yoksa kısıtlıyor mu?
Kitabı okuduktan sonra hemen hemen herkesin aklına bu soruya yakın soru gelmiştir. Eğitim sisteminin sistemsizliği bizleri bir kalıba sokup belirli bir düşünceden fazlasını düşünmemezi engelliyor. Okula başladığımız andan itibaren okuma amacının iyi bir meslek sahibi olabilmek olduğu
Hayatımda okuduğum en güzel kitaplardan biriydi. Kitabı okurken elimdeki kalemle satırları çizmekten kağıt yırtılacak boyuta geldi. Ufkumu adeta bir zirveye çıkardı.
1950’lerin Welton Akademisi’ne adeta ben de girdim. O sıralarda adeta ben de oturdum.
Okula yeni gelen edebiyat öğretmeni Mr.Keating’in derslerinde bizzat ben eğitim gördüm. Onun derslerinde ben de edebiyatı sevdim, kendi fikirlerime sahip çıkmayı öğrendim.
Todd’dan istediği yüksek narada ben de bağırdım.
Zamanı geldi masama çıkıp bağırarak şiir okudum.
Ölü Ozanlar Derneği’ni yaşatmaya çalışan gençler ile ben de o mağaraya koştum ve şiir okudum.
Knox etkilendiği kızı etkilemeye çalışırken ona tavsiye verdim ve adeta romantik bir adam oldum.
Neil tiyatro oyununu oynarken en çok ben alkışladım ve destek çıktım. Babasına kendindeki tiyatro sevgisini göstermeye çalışırken onu dinlemeyen ve zorla doktor olmasını isteyen babasına yarım saat küfür ettim.
Ve en kötüsü bu zorlamaya dayanamayan Neil intihar ettiğinde orada ben de öldüm.
Adeta Mr.Keating’e atılan suçu önlemeye çalışan Nuwanda’ya dönüştüm.
Mr.Keating okuldan ayrılırken o sıraya ben de çıkıp “O captain, my captain!” dedim.
Kitabı okuyun ve okutturun.
Anı yaşayın!
“Eğer biz gölgeler haddimizi aşmışsak, her şeyin tatlıya bağlandığını düşünün. aslında bu görüntüler oluşurken siz kazara burada bulundunuz.”