Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
·
Puan vermedi
Bu kitabın filmini ilk defa öğrencilerimle birlikte izledim. Yıllar önce. Kitabı ise daha önce okumuştum.
Filmin başlarında Bay Keating ıslıklar Çaykovski'nin 1812 uvertürünü çalınca öğrenciler birden dönüp bana baktı. Çünkü ben her zaman sınıfa aynı ıslıkla girerim.
O günden sonra bana " o captain, my captain" diye seslendiler. Hatta onlara çok kızdığım bir gün ders sonunda filmdeki ve kitaptaki o efsane masaların üzerine çıkma sahnesini bile canlandırdılar. Affettim hemen onları.
Kitap Amerika'da bazı pedagoglar tarafından eleştirilmiştir. Bay Keating'in öğrencilerin seçim yapma hakkını ellerinden aldığını söylerler.
Kim ne derse desin sözcükler dünyayı değiştirebilir.
Ölü Ozanlar Derneği
"Kendi sesinizi bulmaya uğraşmalısınız çocuklar..."
Filmi olan mükemmel bir kitap daha. Filmini izlemiş biri olarak söyleyebilirim ki kitabını daha çok beğendim. Bunun bir sebebi de şu olabilir filmini gece saat 3-4 civarlarında coğrafya ödevimi yaparken izlemiştim :) belki bu da etkili olmuş olabilir.
Kitaba gelirsek:
Amaçları
O Captain! My Captain!
Mutlaka her sene severek tekrar ve tekrar izlediğim şahane bir filme sahip olan bu kitabı sonunda okuma fırsatı buldum ve kelimenin tek anlamıyla bana yetmedi, doyamadım. Biraz daha okumak istedim.
Kitabımız köklü temellere ve sıkı kurallara sahip lisede okuyan bir grup gence ve onların öğretmenine odaklanıyor. Henüz lisede olmalarına rağmen ailelerinin ve okulda ki bazı öğretmenlerin baskısına; üst düzey beklentisine maruz kalan Neil, Todd ve arkadaşları namı diğer Ölü Ozanlar Derneği çaylaklarımız, bu sene hayatlarına giren edebiyat öğretmeni Mr. Keating ile hayata yeni bir pencereden bakmaya başlıyorlar.
Baskı ve beklentiler ile dolu hayatta adeta yaşamaktan ve sanattan zevk almayı unutması sadece avukat doktor olmak gibi ailelerinin idealleri peşinde koşmaya zorlamış bu gençlerde şüphesiz hepimiz kendimizi görüp onları kucaklayabiliriz.
Ailelerden sonra öğretmenlerin genç zihinler için ne kadar önemli bir yol gösterici olduğunu şüphesiz hepimiz kabul edebiliriz. Onların hayatlarına dokunarak, onlara kendi hayatlarının yönünü çizmek için korkmadan cesaret ile hayal kurmayı unutmamalarını hatırlatmak bile onların hayatlarına çok şey katabilir. Todd gibi onları cesarete teşvik edebilir ve sonunda sıraların üzerine çıkartabilir.
Kitaptan spoiler vermek istemiyorum, ben sonunu bilerek okuduğum için üzülerek o vurucu anı bekledim. Bilmeden okusam benim için çok daha çarpıcı olacağına eminim. Genel olarak benim için hüzün, sonbahar ve biraz Dark Academia havasındaydı.
Bence her türden severin okuyabileceği ve okuması gereken bir kitap.
Oh Captain, My Captain!
İlk olarak Peter Weir yönetmenliğinde filmini izleyerek tanıştım bu eserle Robin Williams, Keating karakteriyle bütünleşmişti benim için. Kitabı okurken de film gözümde canlanmaya devam etti. Dili oldukça sade ve akıcı, bir oturuşta bitiriliyor olmasına rağmen etkili bir dili var. Çeviri yapılırken anlatımdaki sade çarpıcılık yok edilmemiş.
Mesaj basit ve net. Bir öğretmen olarak öğrencileri kalıpların içerisinde tutsak bırakmaya yönelik eğitim sisteminin içinde yer almamız Keating’e imrenerek bakmama neden oldu. Aile baskısı ve istekleri karşısında potansiyelleri ve arzuları yok edilmeye çalışılan, istekleri görmezden gelinen gençliğin kendini Ölü Ozanlar Derneği’yle var etme ve ispat etme çabası… Şiirle kendini bulma; ailelerine, sevdiklerine ve otoriterlerine karşı kaldıkları sessizliklerini dizelerle haykırma başkaldırılarını okumak bana içimden “yaşayın be!” dedirtti.
Kitapta beni en etkileyen cümle ise Keating’in Todd’a beyin fırtınasıyla söylettiği o dizelerdi:
“Hakikat…” diye bağırdı Todd. “Hakikat ayaklarınızı sürekli açıkta bırakan bir yorgan gibidir. Uzatırsın, çekersin ama bir türlü hiçbirimizi örtmez. Tekmelersin, vurursun ama yetmez. Ağlayarak dünyaya geldiğimiz andan öldüğümüz ana kadar; biz ağlayıp inleyip feryat ederken o yalnızca başımızı örter!
Ve son sahne. Filmde de kitapta da kalbimi yumuşatan, bir öğretmenin emeklerinin karşılığını er geç göreceği umudunu bana hissettiren o saygı duruşu…
Milli Eğitim’in de öğretmenlere okuması tavsiye edilen bu kitabı okuyan okuyuculara tavsiyem mutlaka filmini de izlemeleridir.
Oh captain, my captain
Bana kalem oynatamadığım anda ilaç gibi gelen o sihirli kitap..
Yazı çalışması yapan herkesin imdadına yetişiyor ve bize aslında şunu da ögretiyor
CARPE DİEM, ANI YAŞA
O Captain! My Captain!
“Ölü Ozanlar Derneği”ne -gerek kitabı gerek filmi olsun- hakim olan herkes kendini, yakınındaki bir masanın üzerine çıkarak bu cümleyi haykırma isteğiyle cebelleşirken bulmuştur. Kitabın birçoğu az sözle çok şey anlatma sanatı üzerine kurulan replikler ve bunların uzantılarından oluşuyor, tıpkı az önce söylediğim replik gibi.
İçerik odaklı baktığımız zaman, bir tarafta öğrencilerin iç dünyalarından ziyade akademik başarıları veya geleneklerine bağlılıkları gibi etmenlerle ilgilenen, disiplinin had safhada olduğu Welton Akademisi diğer tarafta katı kuralları yıkmaya kararlı, öğrenci merkezli bir eğitim anlayışı olan Bay Keating karşımıza çıkıyor. Öğrencilerini tutkularının peşinden gitme konusunda cesaretlendirerek en önemli şeyin “anı yaşamak” olduğunu vurgulayan Bay Keating’in bu yolculukta birçok zorlukla karşılaşıyor olması aslında davasının haklılığını kanıtlar nitelikte.
Tüm bu olaylar silsilesinde herkesin büyük bir empati ile yaklaşacağı, “işte bu!” diyerek kendini bulacağı önemli bir yapıttır. Hem kitabını hem de filmini şiddetle tavsiye ederim.
136 syf.
·
Puan vermedi
Bu kitabı bugün 3. okuyuşum. 16 yaşında kendi şiirlerine pek de güvenmeyen bir lise öğrencisi olarak her okuduğumda yeniden kendime güvenim ve bir şeyler için çabalamam gerektiğine olan inancım artıyor. İlk kez filmini izlediğimde o kadar hoşuma gitti ki kitabı aldım ve ihtiyacım olduğu zamanlarımda okudum. Bay Keating Welton Akademisinde her bir öğrenciye öğrettikleriyle, kendi seslerini bulmaları için yardım etmesiyle aslında bu kitabı okuyan veya bu filmi izleyen herkese bir şeyler öğretti. Bu şeyler sesimizi bulmamıza, kendimize güvenmemize katkı sağladı. O Captain! My Captain! öğrettikleriniz için minnettarım. Umarım kendime güvenimi hiçbir zaman kaybetmem ve inandığım değerler uğruna hep savaşırım. Ve her ne kadar bazen pes edecek kadar yorulsam bile anda kalabilir, anı yakalayabilir ve anı yaşayabilirim.
"That you are here — that life exists, and identity; that the powerful play goes on and you may contribute a verse.”
Umarım katkıda bulunacağım mısramı bulabilirim..
Not: Spoiler sayılabilecek cümle içerir.
Bu kitabı okurken sadece sayfalarına dokunabileceğinizi unutuyorsunuz diğer tüm güzel kitaplarda olduğu gibi sesleri duymasanız, o an orada bulunmasanız bile hissedebiliyorsunuz. Bizler, insanlar, kendi açımızdan bakmayı çok iyi biliriz fakat bazen görmemiz gereken gerçekler farklı açılarda saklıdır. Bazen