Allah 'a sığındılar onlar muhakkakı CENNET-İ ALÂ' nın içinde huzurlular peki hiç bir şey yapmayanlar nasıl ki Hz. İbrahim 'imi ateşte yakan Nemrut idi söyle bir kısas vardır olayda Nemrut azgınlığının önünde bir engel olarak gördüğü Hz. İbrahim’i (ki üç semavi dinin ortak atası ve peygamberidir) ateşe atarak cezalandırmak ister. Meydanın ortasına dev bir ateş yaktırır.
Ateşi gören canlıların tümü etrafa kaçışır; ancak bir karınca müstesna.
Ağzında bir damla su ile bir karınca devasa ateşe doğru telaşla koşturur.
Onu gören bir başka karınca “Nereye böyle telaşla?” diye sorar. Karınca “Duymadın mı Hazreti İbrahim’i ateşe atacakmış Nemrut!..” deyince. Diğer karınca alaycı bir ifadeyle, “Ateşi görmedin herhâlde; kocaman bir ateş. Kaçmaktan başka çare yok. Ağzındaki bu bir damla su ile mi o ateşi söndüreceksin?” der.
Bizim karınca, “Hiç olmazsa yönümüzü belli olsun.” diye karşılık verir. Karınca kadar olamayan milyonlarca Müslümanlar var.
Ölüm
İlk büyük korkumu on iki yaşımdayken yaşamıştım. Bir süre sonra ölümle tanıştım. Ölüm çok başkaydı, yanıma annemi ve babamı kabul etmemişti. Küçüktüm. O zamana dek hiç düşünmemiştim. Sonra hayatımda pek çok şeyden korktum. Çok kez korktum. Sonra hayatı yaşamaktan korktum, o güzel hayatı muhafaza pahasına. Sonra bir baktım ki, her nüksünde telafisiz hasar bırakan kalp krizi gibi, cesaretle yaşamam gereken, ama sakındığım hayatımda hasarsız bir alan kalmamış. O çok değerli hayatımın umut vaadi kalmamış. Sonrasında ise o çok değerli hayatımla o çok korkunç ölümüm arasında tercih moduna girmeye başlamışım. Nietzsche'nin "bengi dönüş" ündeki, geçmiş yaşantımızı tüm ayrıntılarıyla ve acılarıyla aynen tekrardan aslında asla yaşamak istemeyeceğimizin kendi açımdan ne kadar doğru bir tespit olduığunu düşündüğümde, veya Schopenhauer'in "hiçliğin o keyifli dinginliğini bozan bir durum" olarak nitelendirdiği hayat, artık benim için de çok üzücü, naçar ve kendisine karşı yalnızca kırgınlık duyabileceğim, yok aslında artık kırgın bile değilim, bir durumda. Sonra baktım ki artık hayat nazarında güzel sayılabilecek hiçbir şey için takadım da yok. Hepsi, isteyenin olsun. Son durağa çok mesafe kalmadığını biliyorum. Bundan dolayıdır ki dünyanın en önemli şeyleri o kadar gereksiz ve boş gelmeye başladı ki, büyük bir yılgınlık duyuyorum. Ve artık hiçbir şeyden hiçbir kimseden veya hiçbir olacaktan ve ölümden korkmuyorum. Yıllar önce çok genç yaşta hayattan kırgın ayrılan bir arkadaşımın söylediği gibi, ölmüş eşeğin kurttan korkması için bir sebep kalmamıştır artık.
Ey Kadîr-i Hakîm! Ey Rahman-ı Rahîm! Ey Sadıku'l-Va'di'l-Kerîm! Ey izzet ve azamet ve celal sahibi Kahhar-ı Zülcelal!..
Bu kadar sadık dostlarını, bu kadar vaadlerini ve bu kadar sıfât ve şuunatını yalancı çıkarmak, tekzib etmek ve saltanat-ı rububiyetinin kat'î mukteziyatını tekzib edip yapmamak ve senin sevdiğin ve onlar
“Bu senin için nasıl bir şey?"
"Ne nasıl bir şey? Her şeyin o kutuda olması mı?"
Başımı evet anlamında salladım.
"Çok kötü değil. Gözden Irak, gönülden Irak. Gayet işe yarayan bir çözüm oldu, ta ki bugüne kadar. İnkârin faydalarına dair söyleyebileceğim çok şey var. Zaten sizin mesleğin inkâra hak ettiği değeri vermediğini düşünmüşümdür hep."
"Doğru! Kamp ateşinin çevresinde toplanmış oturuyoruz ama inkârı aramıza almıyoruz. İtiraf etmem gerekir ki ben de hastalarımdan, ofisime girmeden önce inkâr ceketlerini çıkarıp dışardaki
portmantoya asmalarını istiyorum."
Sayfa 133 - PegasusKitabı okuyor
46. Onları tehdit ettiğimiz azap ve felâketlerin bir kısmını daha dünyadayken gerçekleştirerek, özlemini çektiğin mutlu ve aydınlık günleri sana hemen göstersek de, çetin bir mücâdelenin ardından seni vefât ettirerek mükâfâtını âhirete ertelesek de, o zâlimler açısından değişen hiçbir şey olmayacak; sonuçta azaptan kurtulamayacaklar. Çünkü
Sayfa 268Kitabı okuyor
O kadar doğru bir alıntı ki...
Hilal Kucur
@Hilal_1022
·27 Mayıs 21:20
“Yaşam bir ders kitabıdır.Önemli olan onu nasıl okuduğundur…”
The World is Yours, Tony Montana ve Shakespeare.
"The World is Yours"
AL PACINO'nun başrolünü oynadığı "Scarface" filminden bir alıntı.
Fakat sıradan bir alıntı değil, bu alıntı filmin en büyük felsefesi aslında.
Yaralı Yüz filmi usta sanatçı Al Pacino'nun en büyük eserlerinden biri aslında, çoğunluk buna hemfikir fakat sorduğumda genelde "Ağğbii Al Paçinooo