Yarası gi̇t gi̇de deri̇nleşi̇yor.
acıya buladığım cümleleri̇mi̇n bi̇r bavul dolusu cümle var defteri̇mde.
Yara bandı tutmayacak kadar deri̇n cümleleri̇m.
okudukça gözyaşlarımın i̇çi̇ne ekli̇yorum yaralarımı.
sen gözyaşının i̇çi̇ne yaralı cümleler gömebi̇li̇rmi̇si̇n.
sen baharı beklerken karşına çıkanın bi̇r sonbahar olduğunu öğrendi̇ği̇n anda
………..………………………………………………………………
Bir süre önce, 80'lerin kült filmlerinden birini incelerken – Jean-Jacques Beneix'in 37°2 Le Matin (Betty Blue)- Temelini oluşturan romanı okumak istedim: Philippe Djian tarafından yazılan ve 1985'te Bernard Barrault editions tarafından yayınlanan bir roman.
Bu romanın hikayesi isimsiz bir
Diyelim ki kötü bir şey olacak. Belki yarın belki de kırk beş saniye sonra… Kırk beş saniye sonra başına kötü bir şey gelecek. O kırk beş saniye bile mutlu olmayı başar. Mutlu olmak önemli.