Eve döner dönmez soyunup yattım. Odam mahzen gibi rutubetli ve karanlıktı. İçim birtakım garip düşüncelerle, duygularla doluydu. Uzun zaman uyuyamadım.
O anda bir başkası, ihtişamlı yatağında uyumak üzereyken bize nasıl gülmüştü kim bilir. Tabii bize gülmeye tenezzül ettiyse! Ama etmemiştir herhalde!
Valla ben evim, odam, kitaplarım neredeyse kendimi oralı hissederim; başka bir yere de ihtiyaç duymam. Ya bu insanın kendine bir dünya yaratabilme, kendini oyalayabilme yeteneği ile ilgili bir şey. Sıkılmak ne demekmiş ya? Sıkılmak için hiç bir zaman bir saniye vaktim olmadı benim. Ayrıca sıkılmak denen duygunun son derece lüks bir duygu olduğunu düşünüyorum bugünkü şartlar altında.
•Kış uykusu filmi
Odamda
Ben miyim bu şeylerin sahibi?
Kafamda bir çocuk var meraksız,
İç âlemim oyuncaktan farksız.
Odam, içime bir ayna gibi.
Başka bir dünyaya doğar gibi uyanacağımı sanmıştım .Fakat hakikat ne kadar başka...Hava her zaman ki gibi kapalı; odam soğuk.Yanımda ,her şeye rağmen bana yabancı, bütün yakınlığına rağmen benden ayrı,benden başka bir insan...'
Sayfa 132
Odam da tek başıma olmayı diledim; kitaplarımla baş başa,bu insanlardan uzakta...
