Kitap öyle bir yazılmış ki eleştirmeye kalksan, sen küçük adamsın işte bu fikirleri kaldıramadın da ondan laf ediyorsun düşüncesini uyandırtıyor insanın kafasında. Açık söylemek gerekirse ben kitabın üslubundan hiç hoşlanmadım. Adam emeklerinin karşılığını alamamış, fikrini kabullendirememiş, sonra da eserinin reklamını böyle vura kıra anlatmak istemiş, illallah ettim diye bağırıyor tüm kitapta sanki. Oh be rahatladım, şimdi övmeye geçebiliriz.
Her insanın içinde biri küçük biri büyük olmaya meyleden, aslında büyük olmanın meşakkatine katlanmak istemeyip, basit yoldan küçük olmayı tercih eden, büyüklerim düşünsün, ben 'he' der yaşamama bakarım diyen küçük, tembel insanı yüzüne bağıra çağıra eleştiriyor. İçindeki küçüğü henüz hiç düşünmemiş bile olanı kızdıracak bu üslup aslında bir yönden gerekli, birilerinin bunları söylemesi lazımdı değil mi? Belki utanır da tembellikten vazgeçip her insanın ulaşabileceği büyük olma potansiyeline doğru bir yol çizeriz kendimize. Belki de büyüklüğümüzün farkındaydık ama çektiğimiz sıkıntılardan bitap düşüp vazgeçme noktasına geldik, yine bu kitapla yalnız olmadığımızı, küçükleri büyütecek yolda öğretmenler olmamız gerektiğini, pes etmeden her zaman doğrunun izinden giderek, bu yolun tuzaklarını, zorluğunu, bunu atlatabilme yöntemlerini onlara aktarma görevini de üstlenmemiz gerektiğini hatırlıyoruz.
Şöyle bir silkelenip yoluna bakmaya çağırıyor insanı bu 'tokat' denebilecek kitap. Bazen buna hepimiz ihtiyaç duyarız, o anlardan birinde okursanız belki daha az sinirlenirsiniz. Keyifli okumalar.
