Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Dikkat Spoiler İçerebilir...
Cemile Aytamov'un okuduğum üçüncü kitapı oldu.. Kitap iki hikayeden oluşuyor Tüm basımlarda öylemi bilmiyorum belki kitap uygulamasından okuduğumdan öyledir..
Cemile ve Öğretmen Duyşen 2 farklı hikaye, biri aşk hikayesi, diğeri öğretmen Duyşen'in hikayesi..
Aytmatov'u okuduğumdan beri kalemini anlatım tarzını hep sevdim hatta en sevdiğim Yazarlar arasında yerini bile aldı..
Cemile dünyanın en güzel aşk hikayesi mi orası tartışılır, bana göre değil.. Cemile kocası askerde iken başkasına aşık olur sonunda herşeyi herkesi bırakıp onunla kaçar.. Bana göre Her ne olursa olsun hiçbir şekilde ne kadın kocasını ne de erkek karısını aldatmamalı... Yinede hikayenin başından sonuna kadar yazarın anlatım tarzı, tasvirleri çok güzeldi bunun için bile okunmaya değer..
Beni asıl etkileyen Öğretmen Duyşen hikayesi oldu.. Ahh öğretmen Duyşen Ne kadar iyi kalpli nasılda pes etmeyen bir öğretmen..
Bu hikaye de bir öğretmenin bir çocuğun kaderini değiştirebileceğine şahit oluyoruz.. Küçücük çocuğu evlendirmek isteyenlerden korumak için Duyşen'in dayak yediği kısım var o an kitabı kapattım resmen... "Öğretmen Duyşen sen Çok iyi Kalpli insansın" diyor incememi sonlandırıyorum...
Nasıl güzel, bir solukta bitti…
Kitap olarak basılmadan önce Kürk Mantolu Madonna “Büyük Hikaye” başlığı altında 48 bölüm olarak bir gazetede yayımlanmış. Bu da kitabın okunmaya değer olduğunun bir göstergesi
Üç farklı cinayet
Bu kitapla ilgili iki farklı yorum var genelde; ya çok sıradan buluyorlar ya da çok sarsıcı. Kitap 3 farklı cinayet vakasını anlatıyor; Aşkımız Eski Bir Roman, Overlokçu Kız ve Sergey Nikolayeviç Jerkovski'ye Ne Oldu. Bence ilk hikayenin konusu hiçte sıradan değil. Edebiyat düşkünü bir adamın, daha önce duymadığımız türden yaşadığı çapraşık
"Herhangi bir varlık bana iyiliksever duygular besleseydi, karşılığını yüzlerce misliyle verirdim; o bir tanecik yaratığın uğruna, tüm insan ırkıyla barışırdım."
Frankenstein ve yarattığı varlık arasındaki her şey kısaca bu cümleyle açıklanabilir. Kendi elleriyle yarattığı varlık tamamlanınca ortaya koyduğu şeyden korkup kaçar Frankenstein ve hayatına döner. Bu süre zarfında hiçbir şey bilmeden kendisinden korkup dışlayan hatta şiddet uygulayan insanlara rağmen hayatta kalan canavar kendisine sığınacak bir kulübe bulur. Kulübede kaldığı sürece kendisinden bi haber yaşayan karşı komşularını her gün izleyerek birçok şeyi öğrenir. Hatta onlarda habersiz onlara yardım bile eder. Fakar ortaya çıkma zamanı gelince her şey mahvolur. Yaratık ordan da ayrılmak zorunda kalır. Ve kararını verir onu yaratan ve sonra da terk eden yaratıcısından intikam alacaktır. Ve hikaye böylece başlar.
Yaratık Frankenstein'dan sadece biraz sevgi istemektedir ve bunu alamadığı süre boyunca yaratıcısının sevdiklerini öldürmeye başlar. İntikam artık iki tarafında istediği tek şey haline gelmiştir.
Yazıldığı döneme rağmen kesinlikle insanı sürükleyip götüren. İlk 100 sayfasında beni bir türlü içine alamamasına rağmen ilerleyen sayfalarda ne kadar okunmaya değer bir kitap olduğunu anladım. Kesinlikle herkesin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Masalsı anlatımı dikkat dağıtıcı olabilen bir kitap, dikkatinizi vererek okumak için ekstra çaba göstermeniz gerekebilir. Arka kapakta yazandan çok daha farklı bir hikayenin içine düştüm okurken, kitap aslında Floransa büyücüsünün hikayesini anlatmıyor gibi. Büyücünün kendisinden ziyade takip ettiğimiz ayak izlerinde dünya tarihine dair bir hikaye sunuyor. Kesinlikle okunmaya değer.
Kitabın sonu hakkında bariz spoi mevcut:
kitap oldukça güzel ve akıcıydı, gerçek bir çocuğun bakış açısından okuduğuma ikna oldum şahsen. o kadar tavsiye ederim ki derhal okunmalı. bir yerde kitabın sonundan daha çok duygulandım, babasına güven duyduğunu söylediği yerde. halbuki babasının onun sonuna neden olması ne üzücü, ve de telin ardındaki tüm diğer çocukların. bir de pavel, o adam yaşına rağmen crushım oldu resmen kjsdhgkljsdfhg teğmen piçin ona kızdığı* sahnede bruno gibi ağlamak istedim. kitabı tümüyle düşününce sonunun ne kadar sarsıcı ve trajedik olduğunu daha iyi anlıyorum, 2. kez okunmaya değer kitaplardan benim için. bruno hepimizin kalbinde olan bir çocuk artık, elini sımsıkı tuttuğu shmuel ile birlikte. keşke hiç kimse o gaz deposunda yakılmak zorunda kalmasaydı, böyle bir geçmiş yaşanmak zorunda değildi ve keşke hayatın bir gerçeği değil kurgusal bir öykü olarak var olsaydı bu hikaye. brunolar ve shmuellerin cennette birlikte oyun oynayabildikleri, sımsıkı sarılabildikleri ve doyasıya yiyecekler yiyerek kahkahalar atıp eğlendikleri düşüyle, onlar için bu sonun, bilakis sonsuz bir başlangıç olduğunu bilerek mutlu kalmaya çalışacağım. Onlar bu dünya için fazla güzellerdi ve iyi tarafından bakacak olursam, bir daha ne Out-With (Gretel telaffuzumuza ne kadar kızacak olsa da) gibi bir yerde bulunacaklar ne de tel örgüler hayatlarında yer alacak, daha önce hiç görmedikleri güzelliklerle dolu cennette mutlulukları daim kalıyor, şu anda olduğu gibi, buna inanıyorum.
