Merhabaaaa :) inceleme yazmayı pek sevmesem de bu kitabın okunması gerektiğini düşünenlerden biriyim. İnsanın kendinden bişeyler bulabileceği bu hikaye okunmaya değer. Anlatımı yormuyor akıp gidiyor. Zaten bir de okumayı sevince bi bakıvermişsiniz kitabın son sayfasını çeviriyorsunuz umarım herkes okur. Ef için, Efla’ya rağmen.Emeğinize sağlık 
Deniz Kılıç
Hayal gücünün olmadığı bir ülke, "Son Şeyler Ülkesi". Kelimenin bittiği yer klişesinin gerçeğe döndüğü bir yer burası; önce nesneler yok oluyor, sonra hafızlarda kayboluyor neye benzedikleri, en son da isimlerini unutuyor insanlar.
Paul Auster'in 
New York Üçlemesi 'nin ardından 1987 yılında çıkarttığı
Biraz uzun ama kesinlikle okunmaya değer bir hikaye...
Soğuk bir ocak sabahı bir adam washington DC'de bir metro istasyonunda, kemanla 45 dakika boyunca altı Bach eseri çalar. Bu süre içinde, çoğu işe yetişme telâşındaki yaklaşık bin kişi kemancının önünden geçip gider. Çaldığı 45 dakika boyunca kemancının önünde sadece 6 kişi çok kısa bir süre durur. 20 kişi duraklamadan yürümeye devam ederek para verir. Kemancı çaldığı süre içinde 32 dolar toplar. Çalmayı bitirdiğinde ise sessizlik hâkim olur ve kimse onun durduğunu fark etmez ve alkışlamaz.
Hiç kimse onun dünyanın en iyi kemancısı Joshua Bell olduğunu ve elindeki 3.5 milyon dolarlık kemanla, yazılmış en karmaşık eserleri çaldığını anlamaz. Oysa Joshua Bell'in metrodaki bu mini konserinden iki gün önce Boston'da verdiği konser biletleri oratalama 100 dolara satılmıştı.
Bu gerçek bir hikayedir ve Joshua Bell'in öylesine bir kılıkla metroda keman çalması, Washington Post Gazetesi tarafından algılama, keyif alma ve öncelikler üzerine yapılan bir sosyal deney gereği kurgulanmıştı. Bu deneyden çıkarılacak kıssadan hisse ise dünyanın en iyi müzisyeni, dünyadaki en iyi müziği çalarken, önünde durup dinleyecek bir dakikamız dahi yoksa, başka neleri kaçırıyoruz acaba?
Eftalya kitap
Uzun hikayemiz :)
Kitapta Bir Bulgar göçmeni ailenin başından geçenleri anlatan olayları konu edinmiş. Hikayede daha önce hiç yerleşik düzene geçmemiş olan ailenin yaşadığı zorlukları anlatmaktadır. Genelde 'adalet' kavramı sürekli olarak vurgulanmakta ve adalet kavramı savunulmaktadır. Uzun Hikaye kitabının ana fikri "hayatında nereye gidersen git hayat her zaman başlangıç noktasına sürükler insanı." Olmuştur.
Çok akıcı aynı zamanda öğüt verici bir hikaye çok sade bir dille anlatılıyor olaylar.
Kitabın sonu biraz hüzün verici olsada yine çok anlamlı bir son yazılmış çok beğendim :))
Ve aynı zamanda uzun hikaye'nin birde filmi var.
bu kitaptan sonra filmini izledim gerçekten kitaptan etkilendiğim yetmiyormuş gibi birde film beni çok etkiledi...
Sözün kısası okunmaya çok değer bir hikaye sizin de okumanızı çok isterim eminim size de çok şey katacaktır.
Şimdiden iyi okumalar diliyorum.
Mustafa Kutlu :))
Okunmaya değer gerçek bir yaşam hikayesi..
13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğde'liyim. İlkokula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca, hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam, sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım, çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
