Isıtıcı ışık ile birlikte beyaza bulanmış dünyaya bir umut düşüyordu. Dünya, umudu insanların yüreklerine aktarıyor, keder pılısını pırtısını raflara kaldırıyordu.
“Kalbim, kalem gibi bir yol bulmuşken bütün dertlerini, hislerini sanki fikrin doğru yolunun terazisinden kaçırarak onunla sana dökmek istiyor. Şu beyaz zemini, içindeki keder ve hüzünlerin matem rengiyle karalamak istiyor.”
“Ama aşkın modası geçti artık, şairler öldürdü aşkı. Aşk hakkında o kadar çok şey yazdılar ki, kimse onlara inanmaz oldu;bence bu çok normal. Gerçek aşık açı çeker ve susar.”