Yerini yadırgamak bile, ayrıcalığı olan bitakım insanlara özgü bir mutluluktur. Kendilerine özgü yeri olmayanların, başka yerleri yadırgamak hakkı da olamaz.
Kitap yaprakları arasındaki gül yaprakları gibi kurumuş dudaklarım, ölü gözlerimde donmuş iki damla yaş... Söyle beni bütün tanıyanlara öldüğümü. Artık elimi sıkmak için kimsenin korkusu kalmayacak. Selam vermemek için kimi dostlarım karşı kaldırıma geçmek zahmetine katlanmayacak. Beni görmezden gelmek için başlarını çevirenler, sonradan kendilerinden utanmayacaklar artık, öldüm ve onları kendimden, kendimi de onlardan kurtardım.
“Nasıl film yıldızı olmanın yolu yatak odasından geçerse, hastane yatağına giden yol da hekimin özel muayenehanesinde geçer.”
“Boşuna dememişler, dedi, “insanın ıskatını sağlığında hekimler, ölünce hocalar yer” diye...”
..yaşamın gerçekleri her türlü fantezinin, hayalin, uydurmanın çok daha ötelerindedir.
E yani
Eh, insan ne kadar zengin olursa, akrabası da o kadar çok olur, değil mi?