Yerimde Oğuz Atay olsa, "Seni anlamayan kalabalıklar içinde hep yalnızsın Olric, biz bu kösele derisinden dünya için fazlası ile inceldik," derdi kesin.
Sayfa 963 - Cezve Yayınları
Gülünç olurum diye mi korkuyorsun Olric? Zararı yok, gülünç olalım. Bir yere varalım da ne olursak olalım...
Sayfa 580
Misler misi
"Kitapçı dükkânlarının özel bir kokusu vardır Olric: nevi şahsına münhasır derler eskiler, işte ondan."
Sayfa 575
-Bir dilek hakkım vardı "Sonsuzluk" diledim Olric.
+Dileğiniz gerçek oldu mu efendimiz?
-Hayır Olric, 'S' harfini biraz kısık sesle söylemişim...
"Elimde olmayan şeyler var Olric.
-Nedir efendimiz?
-Elleri Olric elleri..."
Oğuz Atay/TutunamayanlarKitabı okudu
"-Bir dilek hakkım vardi 'Sonsuzluk' diledim Olric.
-Dileğiniz gerçek oldu mu efendimiz?
-Hayr Olric, 'S' harfini biraz kisık sesle söylemişim."
Yahu bu Olric de nereden çıktı?
Sayfa 401Kitabı okudu
Bütün rüyalar artık birbirine karışıyor Olric. Düş ve gerçek arasındaki çizgi siliniyor.
Sayfa 389Kitabı okudu
“Ellerini inceledi, parmaklarını oynatarak: eller hünerlidir. Yumruğunu sıktı: kuvvetli eller. Başarır mıyız dersin Olric? Kollarını, sandalyenin iki yanına dayayarak gerindi. “Daha vaktim var, daha vaktim var,” diye söylendi. Vaktim de var, içim de var. Bütün kuvvetimle mi atılacağım maceraya? Onu bile korumayacak mıyım? Onu, o “şey”i? Kimsenin bilmediği bir parça: tarifi güç, gene de varlığını çok iyi bildiği “şey”. Onu da tehlikeye atacak mıydı? Bütün Turgut’u hiçbir zaman teslim etmemişti. Hiçbir zaman. Onu kendine saklamıştı. Değerini yalnız Turgut’un bildiği bir “şey”. Başkaları da birçok şeyler saklarlar insanlardan: gene de bir şey kalmaz kendilerine. Bu “şey” öyle değildi. Anlatılsaydı değeri kalmazdı ki. Bu nedenle anlatılamazdı. Bu “şey”i birine verseniz de farkında olmaz”“aslında. İnsan uzun uzun anlatsa, “onun” kendine güven verdiğini söylese, merak ederler belki. Fakat görünce bir “şey”e benzetemezler muhakkak. Bu muydu, derler o “şey”. Verdiğiyle kalır insan. Ezer, buruşturur, yere atarlar. Bazı ukalalar da Latince isimler takarlar bu “şey”e. Tarifler, benzetmeler... Ben ne dediğimi biliyorum. Benim, Turgut Özben’in özbenliği. Kelime oyunu yapıyorum, oyuna getiriyorum. Kendimi ele vermiyorum.”
Ölümü bilerek yaşamak istiyorum Olric.Yaşamanın anlamını bilmek için,ölümün anlamının karanlıkta kalmasını istemiyorum.
bütün hayatımızı yersiz çekingenliklerle mi geçireceğiz olric? cesareti yalnız kafamızda mı yaşayacağız?
Sayfa 357Kitabı okudu
"Günahlarımın ağırlığına dayanamıyorum Olric. Neden beni uyarmadın?"