Her zaman bir kuş gibi hissetmişimdir seni oğlum. Büyüleyici bir kuş gibi
Sayfa 28Kitabı okudu
"Arabadan bir battaniye getir. Otto, sırtına baksana. Tanrım, bütün sırtı!"
Kadının sesinden dehşet içinde kaldığı belliydi. "Hayatımda böyle bir şey görmedim. Allah aşkına, ne olmuş ona böyle?"
"Kim yapar böyle bir şeyi?" diye söylendi adam.
"Lütfen dokunmayın!" dedi kız. "Canın çok yanıyor!"
"Otto, baksana, dudakları kıpırdıyor. Ne oldu sana böyle, ufaklık?"
"Yardım edin bana!"
"Başına ne geldi, kızım? Hadi bir şey söyle."
"Rahat bırak kızı," diye azarladı adam kadını. "Görüyorsun işte, konuşmuyor. Sanırım dilsiz. Yardım et, hemen hastaneye götürmemiz lazım." Kadın ayağa kalktı ve endişeli gözlerle ormandan tarafa baktı.
"Bir yıl önce kaybolan kız değil mi bu?"
Sayfa 10Kitabı okudu
Ne zaman yükseklere çıkmak istedim, o zamandan beri kendime güvenemez oldum. Artık kimse bana güvenmiyor. Bu nasıl olabilir ? Hızla değişiyorum. Bugünüm dünüme ters düşüyor. Merdivenleri tırmanırken çok defa bir iki basamak birden atlıyorum. Bunu hiçbir basamak affetmiyor. Yukarı çıkınca kendimi sürekli yalnız buluyorum. Kimse benimle konuşmuyor. Yalnızlığın buzu beni titretiyor; yükseklerde ne istiyorum ?
Sayfa 43Kitabı okudu
Takdir (Allah, İblis ile Konuşuyor)
İblis;
•Ey bütün nükevvenatm Hâlıkı! Benim Ademe hiçbir düşmanlığım yoktur. O Adem ki, maalesef zaman ve mekân zindanında mahpustur.
•Kendini büyük görmek sözünü senin huzurunda nasıl ağzıma alırım? Bunun imkânı yoktur.
Fakat ne yapılabilir ki, Âdeme şedde etmemi sen istemedin.
Allah;
•Söyle, ne zaman bu sırrı keşfettin? İnkârdan evvel mi, sonra mı?
İblis;
•Ey Rabbim! Varlık âleminin kemal merhalelerini aşıp geçmesi senin tecellin ile oluyor. Ben bu gizli hakikate inkârdan sonra vâkıf oldum.
Allah (Meleklere Hitap Eder);
•İblis, yaradılışının alçak oluşundan “Senin irâden taallûk etmediği için ben secde etmedim” delilini ortaya koyuyor. Kendi hürriyet ve iradesine “icbar” ismini veriyor.
Bu zâlim, kendisinde parıl parıl yanan irade kudretine duman adını veriyor....
Saplantıların acıları, burada da sürüyor. Uyandığım an başlayan, uykunun derinliklerinde ancak biraz azalan acı. Arkadaşlarıma belli etmemeye çalışıyorum. Onlar şakacı, özgür "beni" arıyor. Bulamıyor. Onların dünyasında iniş çıkışlar bu denli büyük değil. Onların dünyasında coşku delilik derecesine varmıyor. Onların dünyasında bunalım ölüm korkusuna, belki de ölüm isteğine dönüşmüyor.
Sayfa 45
Yaşamayı sevmesini beceremeyen biri için ölüm de anlamını yitiriyor; ölümün anlamını yitirdiği yerde hayat da anlamını yitiriyor ve saçmaya dönüşüyor.
Sayfa 22Kitabı okudu
