Aileye haber verildi. Solunum kesildi; hemşireler nabız yakalayamadı. Muayene sonucu, kalp atışı algılanmadı. Göz bebekleri tam ortada ve kipirdamıyor. Ölüm saati 05: 58.
İkinci Radyo Evi Hâdisesi:
Atılan Bombalar,
Faaliyete Geçen Silâhlar
Kopan bunca kıyametlere; bir milletin ayaklanışına rağmen, radyolar hâlâ eğlenceli şarkılar programına devam ediyordu. İki gündür İstanbul ayakta... Devriyeler artırılmış! Sokaklarda hafif makineli tüfekler.. Askerler, fakat kimsenin gözü bir şey görmüyor... Henüz
"Ölüm ki aç bir köpektir arar bizi
Bir köpek havlayan en çok şafak aydınlığında
Akşam kente bir Meryem gibi girer
Bir çocuk kutsal bir çocuk doğurur gibi
Her yönden bir ses yükselir bu karanlık nedir
Kurban kesilirkenki karanlık
-ibrahim'in bıçağmdaki karanlık loşluk aydınlık
Keskin ışık
-ismail
-ismail bir çocuk başından serçe geçen
Mavi bir gül nöbeti sertçe geçen
Omzundan arşlar dökülen."
Ölüm nöbeti. Son nöbet. Umut nöbetinden, sürgün nöbetinden, aşk nöbetinden, kimsesizlik ve çaresizlik nöbetinden, umutsuzluk nöbetinden sonra şimdi de son nöbet..