Hafız İbni Receb (rh.a.) şöyle demiştir:
"Nasıl olur da mü'min Ramazan bittiğinde gözyaşları dökmesin?!
O, gelecek Ramazana ömrünün yetip yetmeyeceğini bilmiyor ki!"
Allahım bizi bağışla, rahmet, et. Gelecek Ramazanlara ulaştır.
Amin...
📘Letâifu'l-Meârif, Sh. 217.
Ah hadi söyle bana, ölünce içimdeki şarkılara ne olacak benim? Onca şarkı, onca melodi, onca ritim? Diyelim ki yarın ben öldüm, şarkılar da ölür mü benimle?
Sayfa 24Kitabı okudu
...
yaşamakla bir yere varılmaz diye
girmeden kaybettiğim tüm savaşlarda
tek celsede ölüyorum
bu çaputlar, bu kolonya, bu tütünlerle
çürümüş yanlarımı sarıyorum
bir bir kırılıyor içimin fay hatları
kervanımızı eşkiyalar zapt etmiş
korkacak değilim elbet
ki sen gitmezsen, ki ben düşmezsem
neye yarar bu yollar
şimdi ben,
acısı hafiflesin diye vurulan atlar gibiyim
merhemini bir tüfekte arayan.
yüzünün hendeğine takılmıştı ayağım, ellerim, gözlerim
hangi yönde sıksan, aynı yerde ölüyorum.
teselliye gerek yok
hiç kıranla kırılan, bir olur mu..
Beyazıt Bestami Keçeli
"Cehennem ashabı ile cennet ashabı hiçbir olur mu? Cennet ashabı kazananlardır."
(Haşr 59/20)
Nasıl ki eylemler aynı değil ise sonuçlar da aynı olmayacak, bir taraf sevinip umduklarına nail, korktuklarından emin, diğer taraf ise hayal kırıklığına uğrayıp, pişman olacaklardır.
Sayfa 315Kitabı okudu
yuvasını bozduğum kuşların ahı desem çocuktum
Talihim el etse de gidemem
Kırar mesut ânımı bir vuruşta
kabahat olsa olsa doğduğum burçta.
Yok içimde yılların şevki
Çocuk sevincim yarım gençlik dediğin ne ki
Ne kaldı bunca emekten avuçta?
yuvasını bozduğum kuşların
ahı desem çocuktum
hesabı olur mu ölüm denilen uçta?
her sayfamız karalı her sayfayı çevir
ne dünyalık iş yaptık ne ahiretlik
zararlı biz çıktık yine sonuçta
kabahat olsa olsa doğduğum burçta!
Salih Mirzabeyoğlu
bize sözlerimizden çok,
yüreğimizden anlayan gerek...
az ağlıyoruz,
dünya bu yüzden bu kadar kirli.
asıl marifet buluttaydı,
ama herkes yağmura şiir yazdı.
bulutlar açmadı bugün,
ey mavi gök orada mısın?
öyle bir sihirbazdın ki
beni bile kaybettin...
biliyorsun,
ben hangi şehirdeysem...
yalnızlığın başkenti orası.
sen...
aklım ve kalbim arasında kalan,
en güzel çaresizliğimsin.
