Benimle öleceksin ben ne zaman ölürsem, belki bugün belki bugünden de yakındır..!
Sonra her yerde o kızı aradım
Ama bulamadım
Sonra ne yaptın peki ?
Her akşam buraya gelmeye başladım
Belki onu tekrar görürüm diye
Sonra palyaçoyla arkadaş olduk
Ona derdimi anlattım
Oda beni yanına aldı eğitti
Her gece sahneye çıkmaya başladım
Belki gelirde beni görür diye
Ama o hiç gelmedi
Ben beklemekten asla vazgeçmedim
Hiç umutsuzluğa kapılmadınmı böyle
Onu görmeyeceğini düşünüp ölmek
falan istemedinmi?
Ölmekmi?
Ama ölürsem onu bir daha görememki
Bana bak delikanlı
Nefes alıyorsan hala bir umut var demektir
Evet, belki şuan sevdiğim yok, sevenim yok.
Belki mutluluğum, huzurum, arkadaşlarım yok.
Ama ben bir başıma, tek başıma değilim.
Ben ve yalnızlığım varız.
Tek korkum ben ölürsem Yalnızlığım tek kalacak,
Oda benle aynı kaderi yaşayacak.
Hayaller birikmişti masamda
Kayıplar birikmişti
Yarın başlarımlar dudaklarımda
Yollarımda hep bi sakınlar birikmişti
Şöyle bir bakıyorum da tekrar
Görememişim bakmakla yetinmişim insanlara
Her aralanan kapıda kuyruğa girerlermiş Buldukları her çatlağın üstünde debelenirlermiş
Görememişim
İnsanoğlu bencildir hem nasıl bencildir ki
Bazen keşke
Bütün Türk Gençliğine:
Atandan kalmış olan kılıcı iyi bile,
Onu bütün gücünle vuracaksın çağında.
Savaş... Bunu tadını ey Türk sen bulamazsın,
Ne sevgili yanında, ne baba ocağında...
Savaşmaktan kaçınır, kim varsa alnı kara,
Kan dökmeyi bilenler hükmeder topraklara...
Kazanmanın sırrını bilmiyorsan git, ara
“Çanakkale” ufkunda, “Sakarya” toprağında.
Siyasette muhabbet... Hepsi yalan, palavra...
Doğru sözü “Kül Tegin” kitabesinde ara...
Lenin’den bahsederse karşında bir maskara,
Bir tebessüm belirsin sadece dudağında.
Yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
Döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet “Tanrıdağı”nda...
Hüseyin Nihal Atsız
Türk Gençliğine
Atandan kalmış olan kılıcı iyi bile,
Onu bütün gücünle vuracaksın çağında.
Savaş... Bunun tadını ey Türk sen bulamazsın,
Ne sevgili yanında, ne baba ocağında...
Savaşmaktan kaçınır, kim varsa alnı kara,
Kan dökmeyi bilenler hükmeder topraklara...
Kazanmanın sırrını bilmiyorsan git, ara
'Çanakkale' ufkunda, 'Sakarya' toprağında.
Siyasette muhabbet... Hepsi yalan, palavra...
Doğru sözü 'Kül Tegin' kitabesinde ara...
Lenin'den bahsederse karşında bir maskara,
Bir tebessüm belirsin sadece dudağında.
Yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
Döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet 'Tanrıdağı'nda...
Hüseyin Nihal Atsız
Ben ölürsem belki son sözleri kalır üzülürler, belki keskeleri boğazlarına düğümlenir , belki her hayatına dokunduğum insan (düşman bile olsa ) üzülür sanırdım .
Dünya durmuyor, kimse pişman olmuyor, hayat devam ediyor ...
izleyen var mı?
+Kimse kalmamıştı. Herkes gitmişti.
+Sonra her yerde o kızı aradım.
+Ama bulamadım.
-Ee?
-Sonra ne yaptın peki?
+Sonra her akşam buraya gelmeye başladım.
+Belki onu tekrar görürüm diye.
+Sonra palyaçoyla arkadaş olduk.
+Ona derdimi anlattım.
+O da beni yanına aldı, eğitti.
+Her gece sahneye çıkmaya başladım.
+Belki gelir de beni görür diye.
+Ama o hiç gelmedi.
+Bense beklemekten asla vazgeçmedim.
-Tamam da
-Hiç umutsuzluğa falan kapılmadın mı? Böyle
-Onu göremeyeciğini düşünüp ölmek falan istemedin mi?
+Ölmek mi?
+Ama eğer ölürsem onu bir daha göremem ki.
+Bana bak, delikanlı.
+Nefes alıyorsan, hala bir umut var demektir.
....
1908 Devrimi: Özgürlük, eşitlik, kardeşlik ve adalet
23 Aralık 1876, Haliç Tersanesi’ndeki Bahriye Nezareti’nde İngiltere, Fransa, İtalya, Avusturya-Macaristan, Almanya, Rusya ve Osmanlı heyetleri toplantı hâlindedir. Konu, Osmanlı’nın Balkan toprakları ve büyük devletlerin bu topraklar üzerindeki çıkarlarıydı. Batılı devletler ile Rusya
Buluşur elbet…
Atandan kalmış olan kılıcı iyi bile,
Onu bütün gücünle vuracaksın çağında.
Savaş... Bunu tadını ey Türk sen bulamazsın,
Ne sevgili yanında, ne baba ocağında...
Savaşmaktan kaçınır, kim varsa alnı kara,
Kan dökmeyi bilenler hükmeder topraklara...
Kazanmanın sırrını bilmiyorsan git, ara
“Çanakkale” ufkunda, “Sakarya” toprağında.
Siyasette muhabbet... Hepsi yalan, palavra...
Doğru sözü “Kül Tegin” kitabesinde ara...
Lenin’den bahsederse karşında bir maskara,
Bir tebessüm belirsin sadece dudağında.
Yatağında ölmeyi hatırından sök, çıkar!
Döşeğin kara toprak, yorganındır belki kar...
Sen gurbette kalırsan, ben ölürsem ne çıkar?
Ruhlarımız buluşur elbet “Tanrıdağı”nda...
Hüseyin Nihal Atsız