Ömer
@omer_amakitapseven
Kocaeli
25 Ocak
423 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sanma ki derdim güneşten ötürü;
Ne çıkar bahar geldiyse?
Bademler çiçek açtıysa?
Ucunda ölüm yok ya.
Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten
Güneşle gelecek ölümden?
Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
Her bahar biraz daha aşığım;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka..
Sayfa 48Kitabı okuyor
Bunu ağız dolusu söylemedim sana hiç
Öyle kötü büyüttüler ki bizi
Sevgimizi söylerken karanlıkta bile utanırdık.
Sonra, yoksulluk vardı dünyada, ben düzeltecektim.
Sonra, şiir yazmanın daha önemli olduğuna inandım
Sonra, ben de bilmiyordum seni bu kadar sevdiğimi.
Şimdi bütün fotoğraflarının önünde
Bütün yalnızlıkları kirpiklerinden başlatarak
Bütün güzelliklerle biraz daha suçlu
Gözyaşlarımla buraya yazıyorum
- İnsan bir ölüye neden yalan söylesin değil mi?
Bir tek sen anlayacaksın, bunu da biliyorum -
Benim senden başka alın yazım olmadı.
Sayfa 53Kitabı okudu
İnsan yaşlanınca
Görüyor zamanı
Sonra çırpına çırpına
Çocukluğuna koşuyor.
Okur Takip Önerileri
Ey sevmek denilen baş dönmesi
Ey yürekte yapraklanan dünya
Nasıl bir sonsuzluksun sen
Her yaşta ayrı çiçek açıyorsun.
Sayfa 42Kitabı okudu
Yaşadım
Anladım
Hayran oldum
Acı çektim.
Unutmaya geldi sıra.
Ölüm
Sen ne güzelsin bu saatlerde.
Sayfa 38Kitabı okudu
Bir çürümenin ortasında
Utancımıza tutunmuş
İyi şeyler düşünerek
Yaşamaya çalışıyoruz.
Sayfa 12Kitabı okudu
“Yalnızlık insanın başına gelecek en kötü şey mi yoksa en iyi şey mi?
Bu sorunun yanıtı, yanında olanın kim olduğuna bağlı.”
“Kuru ve sabit gözlerin arkasında nasıl bir ateşin yandığı; yavaşça kalkıp inen göğsün içinde nelerin kaynadığı bilinmediği için, insan mütemadi bir ürkeklik ve tereddüt içinde üzülür..”
Sayfa 11Kitabı okuyor
Bu sarı duvarlar, bu yıllanmış eşya seni bir daha unutmazlar. Bana her gün senden bahsedeceklerdir. Onlar da benimle beraber seni arayacaklar, buraya her girişimde sorucu gözlerle bakarak: “Nerede o?..” diyeceklerdir.
Ben burada yalnızlığı bardak bardak içiyorum. Ve ihtiyar kanepelerle konuşmak istediğim zaman, onlar artık bana anlatacak yeni bir şey bulamıyorlar.. Sen bu eve hiç görülmemiş bir şey gibi geldin.
Ve ben, bilmiyorum neden, hiçbir kadından aşk iltifatı görmüş değilimdir.
Bazen açılır gibi olduğu halde gözlerimin üzerine tekrar düşen bu perde ne zaman büsbütün kalkacak?
Ah, ey peşinde koştuğum hakikat, nihayet seni yakalayacağım..
“ İsteklerime varabilmek için dış dünya ile bağlarımı azaltmak lazım geldiğini seziyordum. “
Şu dünyayı adamakıllı görmeden, dünyanın ne olduğunu adamakıllı anlamadan buradan gidecek olduktan sonra ne diye buraya geldik sanki? Yaşadığımızın farkına varmayacak olduktan sonra ne diye yaşıyoruz?