"Herkes ne diyecek?...
Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki...
Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere
Bu herkes dedikleri şey beni üzmekten,
Hayatımı manasız halde sokmaktan başka ne yaptı?
“Hiç vaktiniz yok durup ince şeyleri düşünmeye, bir insanın hassas yerlerine özen göstermeye, kendi kalbinizi dinlemeye bile vaktiniz yok. Aceleciliğiniz, hırslarınız, bencilliğiniz, bu kadar telaşlı yarışınız kime, neye inanın bilmiyorum.”
Dünya nüfusu hızla artmakta ve biz hala karşılaşamadık. Anlayacağın işler gittikçe zorlaşıyor. Bu kadar insanın arasında sana rastlamam kolay olmayacak. Diyelim ki hiç karşılaşmadık olabilir yani hayat bu sonuçta. O zaman sen sadece şunu hatırla: "aşk bir kalp uzağında"...
Birşeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum. Ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Eylül’dü...
İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin
Şimdi yoktu bi anlamı suskunluğun
Kalakaldım sessizliğin orta yerinde
Sonra sesime yankı vermeyen uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman...
En çok sesini aradım.
Cemal Süreya