Ortaçağda Duygular
Sevgiler ve nefretler giysilere benzerdi; taşıdıkları pek çok anlam vardı, herkes görsün diye bedenin dışında taşınır ve kolayca değiştirilirlerdi.
Sayfa 72 - Yeditepe Yayınları
Cesaret ( kalp)
Ortaçağda kalp, bizim bildiğimiz gibi kas değildi. Kan dolaşımını sağlayan bir pompadansa , vücudun can özünü ısıtan bir odaydı. Bu can özü ne kadar sıcaksa o kişinin o kadar cesur olduğu varsayılıyordu. Ortaçağ hekimleri iç ısının , dolayısıyla cesaretin bir göstergesinin saçlar olduğuni düşünüyorlardı. 13. yüzyılda Michael Scot adlı hekim tarafından yazılan fizyognomi üzerine bir eserde ," kalın , kıvırcık saç , tıpkı bir aslandaki gibi kalbin çok sıcak olduğunun kanıtıdır." Kıvırcık saç ve cesaret arasındaki bu çağrışım günümüzde hala hissediliyor.
Sayfa 63Kitabı okudu
Yüksek kültür ihtiyacı en doğrudan ifadesini merasimleri ve görgü kurallannı oluşturan şeylerde bulmuştu. Hükümdarlann gündelik sıradan eylemleri bile yarı sembolik bir biçime bürünüp gizem katına yükseliyordu. Doğumlar, ölümler ve evlilikler, resmi ve yüce formaliteler içinde yürütülüyordu. Onlara eşlik eden duygular dramatize edilip abartılıyordu. Bizans üslubu aynı eğilimin bir ifadesinden başka bir şey değildir ve onun ortaçağda canlı kaldığını anlamak için Roi Soleil'i [Güneş Kralı) hatırlamak yeterlidir.
Sayfa 46Kitabı okudu
Ortaçağda kilise inanç esaslarında veya ahlak normlarında devrimci nitelikte bir yeniliğe yol açmadığı takdirde çoğu dinsel aşırılığa tahammül göstermiştir. Kendini abartılı hayaller veya vecd halleri içinde tükettiği sürece taşkın duygular bir tehlike kaynağı sayılmıyordu.
Sayfa 224Kitabı okudu
