"burayı sadece sakatlığımın tedavisi için geldiğim bir yer, doktorlar ve beyaz önlüklü fizyoterapistlerin doldurduğu bir 'sağlık kuruluşu' olarak görmüyordum. doktorları ve çalışanları beyaz önlüklüydü, uzun koridorları ve soğuk mermer duvarları vardı ama; bütün bunların dışında başka bir şey daha vardı. verimlilik ve içten bir insan sıcaklığı vardı. soğuk görünümlü beyaz önlükleri içindeki insanların sıcacık yürekleri vardı, yaptıkları işte bu sıcacık yürekler çok değerliydi. hatta tıbbi yetenekler kadar önemliydi, hastaları sıradan insanlar olmadıkları için meslekleri de sıradan değildi. onlar sadece 'hastaları' tedavi eden 'sağlık personeli' değillerdi. birçok sorunla yüzleşmiş ve sorunları 'fiziksel' başlığı altında toplanamayacak bir grup insanın dertleriyle içtenlikle ilgilenen insanlardı."
Bir kitap okudu
192 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
" 'ne biçim bir babasın sen?' dedi sertçe. 'defol git buradan! babadan çok bir faşiste benziyorsun, hatta bir milliyetçiye!'
faşistin ne olduğunu bilmiyordum ama milliyetçinin ne anlama geldiğini biliyordum. bana hakaret ediyordu..."
"evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet ümidi kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm."
" ...
ne bir dost, ne bir sevgili
dünyadan uzak bir deli...
beni sarar melankoli:
kafamın içersi ölür. "
"hâlâ tüm insanların kardeşliğine inanıyorum ama henüz çok erken. bir on bin yıl daha geçmesi gerek bunun için. sabırsızlığın yararı yok. değişim uzun bir süreçtir."
"insanoğlunun kendi ihtiraslarının bir hapishane hücresinden daha korkunç bir esaret olduğunu anlamıştı..."
"...ne kılığa girerse girsin tanrı herkesi tanır."
